Page 31 - อ่านฟรี คืนรักเทพหมาป่า
P. 31
MISAO HIGUCHI
ย่ากลับไม่ไหวติง ใบหน้าของย่าซีดไร้สีเลือด ฮิโระรีบพาย่านอนลงบนฟูก ก่อนกระโจนไป
ยังโทรศัพท์และโทรเรียกรถพยาบาลทันที ปลายสายบอกว่าเนื่องจากหมู่บ้านมีหิมะตกหนัก
จึงต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าจะมาถึง
“เอ่อ ช่วยมาโดยเร็วที่สุดด้วยครับ!”
ฮิโระท�าอะไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งกระวนกระวายอยู่เคียงข้างย่า หนึ่งนาทียาวนาน
เหมือนหนึ่งชั่วโมง หลังผ่านไปสามสิบนาทีฮิโระลองโทรไปหมายเลข 119 ดู แต่ไม่มีใคร
รับสาย
เขาร้อนใจมากจนอยู่ไม่เป็นสุข ฮิโระนึกอะไรขึ้นมาได้จึงออกไปข้างนอก เขาขึ้น
บันไดไปยังบริเวณศาลเจ้าอินุงามิ เขาจะไปขอพรให้อินุงามิช่วย ย่าเคารพนับถืออินุงามิ
มาก บางทีหมาป่าตนนั้นอาจยอมช่วยชีวิตย่า ฮิโระคิด
โอคุสุยืนสูงตระหง่านอยู่ในบริเวณศาลเจ้า บาดแผลเมื่อตอนกลางวันยังอยู่
เหมือนเดิม
เป็นเรื่องน่ามหัศจรรย์อย่างยิ่ง ท่ามกลางพายุหิมะที่พัดค�าราม มีเพียงบริเวณ
ต้นการบูรเท่านั้นที่ไม่มีหิมะปกคลุม มีเพียงท้องฟาเหนือต้นการบูรเท่านั้นที่เปดโล่งไร้เมฆ
พระจันทร์กลมโตที่เห็นเมื่อตอนกลางวันก�าลังทอแสงสุกสกาว
“ท่านอินุงามิ หากท่านมีตัวตนอยู่จริง ช่วยชีวิตย่าด้วย...”
ฮิโระยืนประสานมืออยู่หน้าต้นการบูร เขาไม่เคยขอพรด้วยใจมุ่งมั่นเท่านี้มาก่อน
ทว่าตอนนั้นเองต้นการบูรที่ยืนสงบนิ่งมาตลอดแม้อยู่ท่ามกลางพายุหิมะก็เริ่ม
ขยับกิ่งก้าน
ฮิโระเงยหน้าขึ้น และทันใดนั้นตัวของเขาก็แข็งทื่อราวกับโดนมัดมือมัดเท้า
อัญมณีสีเงินเม็ดใหญ่ลอยออกมาจากรากของต้นการบูร มันค่อยๆ เคลื่อนที่
เข้ามาใกล้ พร้อมกับส่องแสงประกายวูบวาบราวกับเพลิงจิ้งจอก ฉันเคยเห็นของแบบนี้
มาก่อน เมื่อไรกันนะ ฮิโระคิด ...เมื่อไรกัน?
และแล้วความตื่นตระหนกก็เข้าตระครุบหัวใจของฮิโระทันที
อัญมณีสีเงินคือหมาป่า
หมาป่าตัวใหญ่มหึมาจนแทบไม่เชื่อสายตา ขนาดเท่าภูเขาลูกย่อมๆ ประมาณ
ชายผู้ใหญ่สามคนรวมกัน ขนสีเงินของมันส่องประกายเจิดจ้า ดวงตาสีทองสุกสกาวราว
29
