Page 7 - อ่านฟรี ทาสรักทัณฑ์อสูร
P. 7
เบล
เบลินญาินญา
“ผมก็ทําตามหนาที่ของผม คุณก็ไปตามหนาที่ของคุณ เสร็จแลว
ก็แยกยายกันกลับ” อาทิตยหยัดยิ้มนัยนตาวาว ภายใตบุคลิกที่ภูมิฐาน
ซอนไวดวยความปากรายที่แมแตผูหญิงยังอาย “ไมตองหวงนะ ผม
ไมกินเด็กอยางคุณหรอก รูเอาไวดวยไขมุก”
“คนบา กักขฬะที่สุด”
“ระวังปากเอาไวหนอย ผมแคพูดความจริงเทานั้นเอง...ทําไม
ทําเปนรับไมไดหรือ”
ไขมุกเมมปากแนน แกมแดงปลั่ง อันที่จริงเธอกะจะมาพบกับ
อาทิตย แลวก็พูดปฏิเสธใหชัดเจนวาเธอไมอยากจะแตงงานกับเขา แต
ที่ไหนได อาทิตยตางหากที่ไมไดสนใจเธอตั้งแตแรกแลว เขาพูดจาทําราย
จิตใจเธอ หาวาเปนเด็ก พูดจาไมมีสัมมาคารวะ และไมมีเสนหดึงดูด
สําหรับผูชาย มันเหมือนกับตบหนาเธอดีๆ นี่เอง แตถึงอยางนั้นก็เถียง
ไมออกอยูดี
“สามหาว คุณกลาดียังไงถึงมาหาวาฉันยังเด็ก คุณตางหากละ
อายุตั้งสามสิบกวาแลวยังไมไดแตงงาน ไมเคยชายตาแลผูหญิง ออ...
ถึงวาสิ เขาแอบนินทากันวาคุณเปนเกย ดูทาทางคงจะจริงอยางที่เขาวา
กันอยางนั้นสินะคะ”
ไขมุกยิ้มหวาน แลวยกมือขึ้นกอดอกเอาไวแนน ดวงตาเปน
ประกาย จมูกโดงเชิดรั้น ผิวขาวราวไขปอก เสนผมยาวสลวยเหมือนกับ
เสนไหม ไหลเล็กๆ เอวบาง เรียวปากสีชมพูเรื่อเพราะทาลิปกลอส
อันที่จริงเธอเองก็เปนดาวมหาวิทยาลัยเหมือนกัน มีผูชายมารุมจีบตั้ง
เยอะแยะ เสนหของเธอเกินจะตานทาน ยกเวนก็แตผูชายหนาตาย
ปากราย ดวงตาฉายแววคมดุคนนี้คนเดียวนั่นแหละ
ผิดกับพี่ชายของเธอที่เปนสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว ไหงมาเปน
5