Page 19 - อ่านฟรี ทาสรักทัณฑ์อสูร
P. 19

เบล
                                                           เบลินญาินญา

             คุณดวย ฉันจะลง”
                     “ผมปลอยคุณลงแนเด็กนอย แตไมใชที่นี่นะ”

                     “คุณจะไปไหน!?”

                     “ผมมีโครงการจะไปทํางานที่ฟารมไขมุก แถวอาวทางเกาะภูเก็ต
             แถบทะเลอันดามัน ใชเวลาเดินทางไปทางเรือครึ่งชั่วโมงก็ถึง คุณยัง

             ไมเคยไปใชไหมละ คราวนี้คุณไดไปสมใจอยากแนๆ แตวาเราตองใชเวลา
             ขับรถกวาสิบชั่วโมงเชียวนะกวาจะไปถึง”

                     ไขมุกอาปากคาง หนาซีดเผือด
                     “ทําไมฉันตองไปกับคุณดวยคุณอาทิตย”

                     “เดี๋ยวพอพวกเราไปถึงภูเก็ต ผมก็จะโทร.บอกอาทรวาพาคุณไป
             เที่ยวตางจังหวัดประมาณหนึ่งอาทิตย แนนอนแหละวาพวกเราสามารถ

             ขึ้นเครื่องบินไปได แตครอบครัวของคุณก็จะพยายามตามสืบวาพวกเรา
             ไปลงที่จังหวัดไหนกัน ผมก็เลยใชวิธีพาคุณขึ้นรถไปดีกวา” อาทิตย

             หยัดยิ้ม “พวกเขาคงโมโหผมมากที่พาคุณไปเที่ยวโดยไมไดขออนุญาต

             เอาไวผมจะกลับมาขอโทษ หรือไมก็ขอคุณแตงงานภายในเร็วๆ นี้”
                     “แตงงาน!?” ไขมุกกระซิบแผว ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งจะปฏิเสธการ

             ดูตัวเมื่อคืนนี้นะเหรอ “ทําไมคุณตองทําแบบนี้ดวย”
                     “บอกแลวไง วาผมเปนคนที่ไมลืมอะไรงายๆ อันที่จริงผมก็

             ไมคิดจะดูตัวกับเด็กนอยอยางคุณนักหรอกนะ แตคุณตางหากที่เปน
             คนบังคับใหผมตองฉุดคุณมา ผมจะทําใหคุณรูสํานึกถึงการทําปากราย

             ใสผูหลักผูใหญ ผมจะทําใหคุณรูวาผูใหญที่คิดจะกินเด็กนะเปนอยางไร

             เด็กนอย”
                     “ฉันไมใชเด็กนอยแลวนะ จอดรถเดี๋ยวนี้นะ”

                     “ไมมีทาง”

                                          17
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24