Page 20 - อ่านฟรี ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
P. 20
18 ต�ำรับรักชำยำกระทะเหล็ก
ถูกคอแล้วมีเรื่องจนต้องไปโรงพักจะท�าอย่างไร ถึงตอนนั้นใครจะไปประกันตัว
เขา?
“เตี๋ยนเตี่ยน บอกว่ามีเรื่องจะพูดกับพวกเรามิใช่หรือ ท�าไมถึงเอาแต่
เหม่อล่ะ?” จินต้าซิ่วมองลูกสาวด้วยความห่วงใย ระยะนี้ลูกสาวเหม่อลอยบ่อยๆ
เขากลัวจริงๆ ว่านางจะโขกก�าแพงจนสมองเลอะเลือนไปแล้ว
จินถงซู่ปลุกใจให้ฮึกเหิมดื่มชาหมดถ้วย แล้ววางถ้วยชาแรงๆ “พี่ใหญ่
ท่านจะพูดอะไรก็รีบพูดเข้าสิ คนอื่นเขาร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว”
จินถงหรุ่ยได้สติ มองครอบครัวใหม่สามคนตรงหน้า แล้วเอ่ยขึ้นด้วย
สีหน้าที่จริงจังที่สุด “ท่านพ่อ ท่านแม่ เสี่ยวซู่ ข้าอยากจะท�ากิจการขายอาหาร
เล็กๆ แต่จะท�ากิจการต้องใช้เงินทุน ตอนนี้บ้านเราไม่มีปัญญาหาเงินได้ ดังนั้น
ข้าคิดว่า เอาที่นาของเราไปขายให้ข้าใช้ท�าทุนได้หรือไม่”
“เจ้าบอกว่า ขะ ขายที่นาหรือ” จินต้าซิ่วได้ยินแล้วผงะอึ้ง ที่นาคือมรดก
ตกทอดจากบรรพบุรุษ เขาไม่เคยคิดจะเอาไปขายมาก่อนเลย
“ขะ ของกิน?” เฟิ่งเหลียนเหนียงเอ่ยตะกุกตะกัก “แต่ว่าเตี๋ยนเตี่ยน ฝีมือ
ท�าครัวของเจ้า...คือว่า...ก็เหมือนกับแม่ ท�าอาหารไม่ค่อยอร่อยหรอกกระมัง?”
จินถงซู่พยักหน้าหงึกๆ “ข้าเห็นด้วยที่จะเอาที่นาไปขายมาท�ากิจการ แต่
ท�ากิจการขายของกินไม่ได้เด็ดขาด พี่ใหญ่กับท่านแม่ท�ากับข้าวไม่เป็น...”
จินต้าซิ่วยื่นมือไปปิดปากลูกชาย หัวเราะแข็งๆ “เจ้านะ อย่าพูดจา
เหลวไหล”
จินถงหรุ่ยรู้อยู่เต็มอก มารดาเป็นอย่างไรลูกสาวก็เป็นอย่างนั้น เธอคิด
มาแต่แรกแล้วว่าเจ้าของร่างเดิมได้แม่สอนเป็นการส่วนตัว ฝีมือการท�าครัวจะ
ต้องน่าเวทนาเกินกว่าจะทนดูได้แน่ แต่เพื่อเกลี้ยกล่อมพวกเขา เธอจึงต้องพูดจา
เหลวไหลให้ดูจริงจัง “ความจริงแล้วที่ข้าหมดสติไปหลายวันคราวนี้ ฝันเห็นเทพ
การครัวองค์หนึ่ง เขาให้ข้าคารวะเขาเป็นอาจารย์ ถึงอย่างไรข้าก็ไม่ฟื้นอยู่แล้ว
เลยคารวะเขาเป็นอาจารย์ และวันหนึ่งของสวรรค์ก็เท่ากับหนึ่งปีบนโลกมนุษย์
ข้าเรียนกับเขาห้าวันก็เท่ากับเรียนมาห้าปี ดังนั้นตอนนี้ฝีมือท�าครัวของข้าจึงไร้
เทียมทาน ถึงได้คิดอยากจะท�ากิจการเกี่ยวกับท�าอาหารนะสิ”
