Page 15 - อ่านฟรี บุปผาคู่บัลลังก์ 10
P. 15
ตอน สีน�้ำเงินที่มำจำกครำม
ตระกูลสีทั้งเจ็ด.... สองในสี่มีสายเลือดตระกูลโคและตระกูลรันซึ่งเป็นตระกูลชั้นน�า....
แต่กลับท�าอะไรไม่ได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าสารานุกรมแห่งความแปลกประหลาดสารพัน
ที่เดินได้อย่างรันริวเรน
(ท่านชูเร....เอเงซึ....ฮาคุเม....ขอโทษจริงๆ นะ....)
เมื่อนึกถึงภัยพิบัติที่พวกเขาได้รับแล้ว ชูเอรู้สึกผิดจากใจ
ทั้งที่พยายามเตือนแล้วแท้ๆ แต่พวกขุนนางระดับสูงก็ยังกระตือรือร้นมา
ทักทายริวเรนจนต้องกลับไปมือเปล่าให้เสียหน้าจนได้ แค่วันเดียวที่ริวเรนเข้าไปอยู่
ในหอพักเพื่อเตรียมเข้าสอบ หอพักนั้นก็ได้รับการขนานนามว่า ‘หอสิบสามแห่ง
ค�าสาป’ ผู้ดูแลหอนั้นยังต้องบุกห้องฝ่ายปกครองเพื่อยื่นใบลาออกไปตามๆ กัน
เสียงตะโกนจากใจหนึ่งในนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังฝังแน่นอยู่ในจิตส�านึกของ
เขา
‘ไม่ ไม่ไหวแล้ว!! ข้าขอถอนตัวจากต�าแหน่งผู้ดูแลหอสิบสามที่ใช้ในการพัก
เพื่อเตรียมสอบ!! นี่มันอะไรกัน กลั่นแกล้งข้าหรือไง ข้าท�าอะไรให้หัวหน้าไม่พอใจ
งั้นเหรอ!? เจ้าเด็กพวกนั้นเป็นปีศาจหรือไง!? ถ้ายัง....เป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่กี่วัน
หัวข้าคงล้านแน่! ข้ารับมือเจ้าพวกเด็กบ้านั่นไม่ไหวจริงๆ นะ!!’
เขาสลัดมาดที่ปกติจะดูสง่างามทิ้ง ร้องไห้ฟูมฟาย ชูเอเห็นแล้วสงสารจน
ทนดูไม่ได้ ยิ่งกว่านั้นคราวนี้ยังเป็นการรวบรวมความปั่นป่วนทุกประเภทมาไว้ด้วยกัน
เหมือนยัดทะนาน
(แม้จะเทียบกับปีเจ้ากรมโค้วและเจ้ากรมโคที่เป็นฝันร้ายในต�านานไม่ได้ แต่
ถือว่าเป็นการสอบเข้ารับราชการระดับประเทศที่สาหัสกว่าตอนของพวกเขา....)
เมื่อคิดว่าตอนนั้นท�าให้พวกผู้ใหญ่ปวดหัวแค่ไหน ชูเอก็รู้สึกเสียใจในสิ่งที่
ตัวเองท�าเมื่อเจ็ดปีก่อนนิดๆ
แต่ผู้ที่เคราะห์ร้ายมากที่สุดจากการสร้างความวุ่นวายมากมายนับไม่ถ้วน
ของริวเรนต้องเป็นเขาไม่ผิดแน่ เพราะต่อจากนี้ไปแม้ตัวเขาจะก่อคุณงามความดีที่
ยิ่งใหญ่จนเป็นที่กล่าวขานสืบไปนับพันปี ก็ยังโดนพ่วงท้ายด้วยประโยคนี้ประโยคเดียว
อยู่ดี
Sai YUKINO 13
