Page 34 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย
P. 34
4
ทันทีที่มองตะรูสึกตัวลืมตาขึ้นไดอีกครั้ง...หมอจันทิมันตุก็ถูกดึง
ตัวไปทางหนึ่งทันที
“เปนไงมั่งนาย...”
“เออ...ดีขึ้น...เอ็งไปเอาหมอที่ไหนมา”
“ที่อําเภอใกลๆ นี่แหละ...มีโรงพยาบาล”
“ตายหา...แบบนี้ทหารมันไมตามมาแลวเรอะ”
มองตะพึมพําอยางออนเพลียและกังวล
“ดูหนาหมอซะกอนนะนาย...กอนที่จะสั่งอะไรตอไป”
วาแลวรางบางของจันทิมันตุก็ถูกลากไปยืนอยูหนาเตียงคนปวย
ทันที หลอนมองมองตะ...และเขาก็มองหลอนกอนจะหลับตาลงใช
ความคิดอยูนาน
“เชนีกําลังตองการหมอไมใชหรือนาย...เราเอาตัวเธอไปดวยก็ได
สมทบกับเชนีที่นั่น กวาทหารจะมาถึงเราก็ไปแลว”
ขอเสนอนั้นทําใหมองตะลืมตาขึ้นมองหลอนอีกครั้งอยางชั่งใจ...
กิเลสและตัณหาพุงขึ้นมาจับความตองการในสันดานดิบเอาไวอยางรวดเร็ว
จนมองไมเห็นภัยหรือความถูกตองใดๆ
“ถามหลอนซิวา...อีกนานไหมกวาแผลจะหาย”
ลูกนองหันมาถามจันทิมันตุตามนั้น แลวไดคําตอบวา
“อีกเดือนหนึ่งนาย...จะเอาไง”
32
