Page 29 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย

นภาลัย ไผสีทอง

อีกไมกี่นาทีหมอเวรตอมาก็คงมารับ จันทิมันตุออกเวรแลวเรียบรอยไมมี
ปญหา

และยามนั้นก็ชางเปนยามปลอดเหลือเกิน...ไมมีใครไดผานมา
เห็นหลอนเลยสักคน กระทั่งหญิงสาวเดินลับหายไปจากโรงพยาบาล

“ผูกองครับ...ผูกอง...เกิดเรื่องใหญแลวครับผูกอง”
ผูกองเดนหลายังไมทันไดกาวลงจากบานในวันตอมา...ลูกนองก็

ตะลีตะลานมาแจงขาว
“เรื่องอะไร...เกิดอะไร...”

ผูกองถามพลางถอนใจ เพราะหมูนี้เรื่องที่เกิดจากพวกไรสัญชาติ
แนชัดตามชายแดนชักมีถี่ขึ้นทุกที

“คุณหมอครับคุณหมอ...หายไปจากโรงพยาบาลครับ หายไป
ไมมีวี่แววเลย”

พอไดยินเชนนั้น ผูกองเดนหลาแทบเขาออน...ทําอะไรไมถูกไป
ชั่วขณะ
“ตายหา...”

เขาพึมพําออกมาเบาๆ อยางที่คิดอะไรไมออกในเวลานั้น เพราะ

ทั้งหมอและโรงพยาบาลถูกผูใหญสั่งกําชับกําชามานักหนาวาใหดูแลให
ดีเปนพิเศษ...แตนี่ก็เกิดเหตุขึ้นจนได
“แลวจะทําไงละครับผูกอง”

ผูเปนลูกนองถาม...แตผูกองเดนหลายังไมอาจใหคําตอบใดๆ ได
เลย

กวาจะรูวาถูกหลอก...หมอจันทิมันตุก็มาไกลเต็มที และไมพบ

กระทอมหรือคนปวยที่วาสักที

27