Page 28 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย

พิศวาสไมวาย

“มา...แกกับขาสองคน แกรูทางนี่นะ...”
“แนนอน...” อีกฝายรับคํา พรอมกับควาอาวุธเดินนําไปอยาง

รวดเร็ว

เมื่อเลิกงานวันนั้นจันทิมันตุไมไดขึ้นที่พักเลยทีเดียว หลอนยังคง
เดินตรวจตราไปตามเตียงคนปวยเพราะมีเวลาอีกมาก...ไมไดรีบออกไป
เปดคลินิกหรือหารายไดสวนตัวที่ไหน เวลาที่มีจึงทุมเทใหกับคนไขไดอยาง

เต็มที่ทั้งกลางวันและกลางคืน
วันนี้ก็เชนเดียวกัน...ไหนๆ ก็พักอยูกับโรงพยาบาลอยูแลว จึง

ไมจําเปนจะตองรีบไปกลับ หลอนจึงเดินไปทั่ว จนกวาจะมีหมอมาเขา
เวรตอจึงจะขึ้นที่พัก ขณะที่เดินลงจากตึกนั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นคน

คนหนึ่งวิ่งเขามาหนาตาตื่น
“คุณหมอครับคุณหมอ...ชวยเพื่อนผมดวยครับคุณหมอ...

ชวยดวย...”
“ใครเปนอะไร...”
หลอนถามพลางขมวดคิ้ว เมื่อเห็นกิริยารอนรนของอีกฝาย

“เพื่อนผมครับ มันกินอะไรเขาไปไมรู...ชักดิ้นชักงออยูที่บาน

นํ้าลายฟูมปากเลยหมอ!”
“เอา ทําไมไมพามา...ปลอยไวไดไง”
“มันถายดวยคุณหมอ เลอะเทอะเลย...หมอไปดูทีวามันเปน

อะไร”
อารามรีบรอนและเปนหวงเปนใยคนปวยทําใหจันทิมันตุไมทัน

ไดคิดอะไรทั้งสิ้น
“งั้นรอเดี๋ยว...”

หลอนสั่งแลววิ่งขึ้นตึกกลับไปควากระเปาเครื่องมือแพทยโดยเร็ว

26