Page 26 - อ่านฟรี พิศวาสไม่วาย

พิศวาสไมวาย

ตามผมมา เราตองไปสกัดกั้นมันเอาไวไมใหเลยเขามาทางนี้”
ผูกองเดนหลาบอกกับลูกนองเมื่อเรียกประชุมฉุกเฉินในวันนั้น...

สวนจันทิมันตุ...การไดรับทราบขาว และการเพิ่มกําลังปองกัน
โรงพยาบาล ดูจะไมใชเรื่องแปลกหรือนาตื่นเตนอีกตอไป หลอนยังคงอยู

ของหลอนเงียบๆ และทําหนาที่ตามความสามารถที่เรียนมาเงียบๆ
เชนกัน

“ดูอาการแลวนาเปนหวงลูกพี่...ถาไมไดหมอเห็นทีจะไมรอด”
หนึ่งในกองโจรไมปรากฏสัญชาตินั้นใหความเห็นกับผูรวม

อุดมการณของตน
“แลวจะไปหาหมอที่ไหนวะ กลางปาแบบนี้...”

คนตอบตอบฉุนๆ กอนจะดึงผาซับเลือดผืนเกาออกมาแลวยัดผืน
ใหมเขาไปแทน

“ขืนปลอยใหเปนแบบนี้ไมเกินรุงเชา...เดธสะมอเรแน...”
คนตอบยังตอบดวยสําเนียงเดิม ขณะที่จับตามองทั้งคนปวยและ
คนรักษา

“แลวมึงจะไปหาหมอที่ไหน...”

คนถามก็ยังถามแบบเดิม พรอมกับมองมาดวยสายตาขุนๆ
ขณะที่อีกฝายเริ่มครุนคิด
“เทาที่จําไดนะ...มันมีโรงพยาบาลอยูไมไกลนัก”

“ไมไกลของเอ็งนะกี่กิโล...เดินทางกันกี่วัน”
“ในความคิดนะ ไมนาเกินสิบกิโล...และถาเรารีบตัดสินใจก็คงจะ

ไปหาหมอมาไดทัน”
คําตอบของมันคราวนี้ทําเอาหมอจําเปนหูผึ่งเลยทีเดียว...

“เพราะถาเรารอ ลูกพี่ก็มีหวังตายกอนที่เราจะไปสมทบกับ

24