Page 18 - อ่านฟรี เงาศศิธร

16 เ ง า ศ ศิ ธ ร
อบอวล มองหาที่มาของกลิ่น นาจะอยูหนาบาน คอยๆ เดินตามกลิ่นไป คราวนี้
เสียงซาๆ ลอยเขาหู กลิ่นมา เสียงมา ลูกนองในทองรองประทวงโหยหวนเหมือน

ลิงขอกลวยกิน
อาหาร นั่นอาหารตรงหนา ไมสนแลวเวย หญิงสาวไมสนวาอะไรอยู

ตรงหนา หรือใครก็ตาม ลืมเรื่องที่คิดวาตัวเองโดนพวกผูรายยํ่ายีไปหมดสิ้น นั่งลง
บนเกาอี้ จัดการคีบหมูยางที่อยูบนกระทะจิ้มนํ้าจิ้ม

“อื้อ...อรอย ทําไมอรอยอยางนี้” คําแรกเขาปากเหมือนไดขึ้นสวรรค เคี้ยวๆ
เตะสงลงทอง ตามดวยชิ้นตอไป คนยางทิ้งไวไปไหนไมสน คนหิวจะกินซะอยาง กิน

เสร็จไวคอยจายคาเสียหาย
“เฮยคุณ นั่นหมูกระทะของผมนะ” เจาของหมูกระทะหายไปหยิบของใน
ครัวแปบเดียว กลับออกมาดันมีแมวขโมยกินหมูที่ยางไวบนกระทะกําลังไดที่

“ของคุณหรือ” หญิงสาวไมสงสัยอะไรทั้งสิ้น ความหิวทําใหหนามืด “อิ่ม
กอนเดี๋ยวฉันจายคาหมูกระทะให” ไมเคยกินของแบบนี้มากอน มันอรอยจนไมอยาก

หยุด หยุดไมไดจริงๆ ยิ่งกินยิ่งเพลิน นํ้าจิ้มก็กําลังดี เด็ดดวงเลยละ
เจาของหมูกระทะนั่งลงคีบหมูหมักสูตรเฉพาะรานเงาจันทร วางลงบน

กระทะอยางตอเนื่อง หญิงสาวยาจกคีบหรือฉกไมมั่นใจเทาไรนัก กินไมรอใหคน
ยางไดกิน หมูหมดไปอยางรวดเร็วหนึ่งกิโลกรัม

“เอา...หมูหมดแลวหรือ ฉันยังไมอิ่มเลย ขอหมูอีกนะ ไดโปรด” เรียกรองขอ
หมูเพิ่ม
“หนึ่งกิโลแลวนะ”

“นิดเดียวเอง ฉันยังไมอิ่ม อยาใจรายกับคนหิวสิ”
“ของกระจอกพรรคนี้คุณกินไดหรือ คุณหนู”

นิศากรชะงัก ถือตะเกียบกับถวยเล็กคางในมือ อยากขอโทษที่พูดแบบนั้น
ทวาหญิงสาวไมพูด เธอเปนคนแบบนี้ ขี้โวยไดทุกเรื่อง เมื่อกี้เผลอกินเพราะ

ความหิว หากแตในใจรูดีวาของอรอยจริงๆ รสชาติพอดี หมูหมักนุม เคี้ยวละลาย
ในปาก ไมเคยสัมผัสกับความลงตัวเทานี้มากอน