Page 14 - อ่านฟรี เงาศศิธร
P. 14
12 เ ง า ศ ศิ ธ ร
สั่นยกขึ้นกุมหนาทองที่ชางรองไมไวหนาคนสวย
“ลองหนอยสิ รับรองติดใจ คําวาหวยแตก คุณจะไมกลาพูดมันชั่วชีวิต”
ชายหนุมสุดหลอเจาของรานเงาจันทรหมูกระทะยื่นปากยื่นจมูกยั่ว
หญิงสาว
“ฉันบอกวาไมอยากทะเลาะ” ยิ่งพูดยิ่งใชเสียงใชพลังงาน ความหิวยิ่ง
ประทวง “โอยยย” หิวชะมัด อยากขอเคล็ดลับเด็กติดถํ้ามาใชกับกรณีของเธอ เทานั้น
แหละ...หลังจากทองรองครั้งสุดทาย สติของนิศากรพลันดับวูบ
“อาวว คุณ...คุณ” ศศินพงศควารางเพรียวไว อะไรกันจูๆ ลมเกือบราง
กระแทกพื้นหากเขารับไวไมทัน ชายหนุมชอนอุมรางออนแรงสิ้นสติไปยังบานของ
เขาที่อยูถัดไปทางดานหลังราน รานก็พัง คาอาหารก็เก็บลูกคาไมได แถมยังตองมา
ดูแลยัยคุณหนูปากเสีย ขี้วีนไมเห็นหัวคนอื่น วันซวยแหงชาติของจริง
ชายหนุมวางรางหญิงสาวบอบบางที่ในรางกายเหมือนมีดนตรีบรรเลง
ดวยเสียงทองรองในทํานองฮิปฮอปลงบนโซฟาสามที่นั่งในหองรับแขก จัดแจง
เปดตูยา หายาหอมยาดม รวมไปถึงหาผาชุบนํ้ามาเช็ดตัวใหเธอ เอาละสิ เขาควร
จะเริ่มตนอะไรกอนหลัง
“ถอด ใช ตองถอด” เรียนปฐมพยาบาลตอนประถม คือตองถอดเสื้อผา
กอน เขาลงมือแกะกระดุมทีละเม็ด ปกติไมเคยสั่นเวลาถอดเสื้อผาผูหญิง หากแต
ผูหญิงคนนี้ คนที่เขาเรียกวาผูหญิงดีๆ ไดไมเต็มปาก กลับเปนสาเหตุทําใหมือสั่น
จนหยิบเม็ดกระดุมบนสาบเสื้อไมได หยิบหลุดๆ
“ทําไมมันยากอยางนี้วะ แคปลดกระดุมเสื้อผูหญิง ถนัดอยูแลวนี่ กลัว
ทําไม” ทุกทีงายเหมือนปอกกลวยเขาปาก “ตั้งสติสิไอศิน คนเปนลมนะเวย ตอง
รีบชวย” ชายหนุมพูดกับตัวเองเหมือนมีคนโตตอบ
“ทําอะไรนะพี่ศิน” พนักงานในรานเขามาไมทันตั้งตัว พอดีเห็นเจานายอยู
กับผูหญิงที่นอนเหยียดยาวบนโซฟาตัวยาว “แน...กลาพาผูหญิงมาเยยคุณนายดวง
เลยหรือ ระวังจะโดนแพนกบาลนะ”
“ไมใชแบบนั้นเวยยัยหมูปง”