Page 20 - อ่านฟรี เงาศศิธร
P. 20
18 เ ง า ศ ศิ ธ ร
ถิ่นอื่น ในกรุงเทพฯ ใกลเคียงและตางจังหวัด เพื่อมากินหมูกระทะรานเงาจันทร
เหตุผลในการตามรอยคือทราบขาวจากการแชรตอๆ กันไปเปนวงกวาง มากิน
ครั้งแรกก็ติดใจจนตองมาครั้งตอๆ ไป
จัดเลี้ยงวันเกิด เลี้ยงพนักงานบริษัท ฉลองเลื่อนตําแหนง โบนัสออก เพื่อน
ลาออก พนักงานเขาใหม ตางมาที่เงาจันทรแทบทั้งสิ้น เพื่อการโปรโมตราน
ศศินพงศยอมเปนเบี้ยลางใหยัยคุณหนูขี้โวยสับโขกบังคับใหไปหมักหมู ยอม
พลีกายสังเวยความหิวกระหายของเธอ
“คุณหนูกลับเถอะ” เคกับคิงที่จัดการมือปนทั้งสองไดสําเร็จยอนกลับมา
ชวยคุณหนู ถามพนักงานที่ตางวุนอยูกับการเก็บของอยูหนาราน ทุกคนชี้มาทาง
ดานหลังราน สองบอดี้การดตามมา ดีใจมากที่คุณหนูยังปลอดภัย ทวา...พอสายตา
เห็นวาคุณหนูทําอะไร พวกเขาก็อยูในทายืนตะลึง อาปากคาง ไหนวาคุณหนูรังเกียจ
ของกินแบบนี้ ยืนกรานวามันเปนของชั้นตํ่า แลวนั่น...
“เอาไงดีวะเค” คิงถามเพื่อนผูทําหนาที่เปนเสื้อเกราะกันกระสุนเชนเดียว
กับตน
“คุณหนูครับ”
“ฮืม...วาไง”
“ขออนุญาตนะครับ” คิงไมเยิ่นเยออะไรทั้งสิ้น ตอใหโดนคุณหนูเรื่องเยอะ
ดากราดไปถึงบรรพบุรุษ ตอนนี้หิวจนแสบไส ขอกินกอนละกัน บอดี้การดหนุมมาด
เคยเขมตอนนี้ไมเหลือความเขม ความหิวมีผลมากกวา ทิ้งกนลงนั่งหนากระทะ
ตรงขามกับคุณหนู สวนเคก็ไมไดนิ่ง ลงนั่งขางคิงเชนกัน
“อาว...พวกคุณสองคน” ศศินพงศกาวออกมาพรอมจานหมูหมักสูตรดีที่สุด
ของราน วางลงบนโตะ ยังไมทันถามอะไร สองบอดี้การดถอดเสื้อสูทพาดไวที่พนัก
เกาอี้ จัดการคีบหมูขึ้นยางบนกระทะ ราวกับพวกเขาไมไดผานความเปนความตาย
มาแตประการใด ชิลเกินไปไหม
“อยาเพิ่งถาม” เคกับคิงพรอมใจกันโบกมือหามคนถาม จากนั้นบนโตะ
หมูกระทะก็เกิดสงครามแยงหมูที่ยางสุกแลว อาวุธประหัตประหารกันคือตะเกียบ