Page 30 - อ่านฟรี เล่ห์ทิวากร
P. 30
28 เ ล ห ทิ ว า ก ร
“คราวนี้ไปดูเฉยๆ นะคะ หาม! ซื้อเด็ดขาด ดูสิหองนั้นจะไมมีที่เก็บอยูแลว
ตอใหเปนคารเทียร หรือแมแตยูลิส นารแดง ก็ไมได เขาใจตรงกันนะคะ” มีแคสองแขน
สะสมนาฬกาไวทําไมเยอะแยะ ถาเอานาฬกาของสะสมของสามีไปขาย คงซื้อบาน
ไดหลายๆ หลัง
“ขอเยเกอร เลอคูลทรสักเรือนไมไดหรือเมียจา” โชติชรินทรออนภรรยา ทํา
เสียงออดออนออเซาะนิดๆ เชื่อวาไมกี่นาทีเมียตองใจออนอยางคราวที่ซื้อปาเตะ
ฟลลิปปเรือนลาสุด ซึ่งเปนนาฬกาสะสมเรือนลําดับที่สองรอยเกาสิบอยูดี
“ปาเตะคุณมีสิบหาเรือนแลวนะคะ”
“ทําอยางกับปาเปนมนุษยรอยแขนแนะ สะสมอะไรมากมายครับ สะสมไว
ใหลูกๆ จิ๊กไปขายหรือไงครับปา”
ชัชวาลหนุมหลอหนาใส เจาสําอางเดินเขามาในบาน ไดยินพอแมคุยกันเรื่อง
นาฬกาหรูพอดีจึงเอยปากแซว พรอมกับนั่งลงขางๆ มารดา ถาถามวาชัชวาลติดพอ
หรือแม ชายหนุมเจาสําอางตั้งแตศีรษะจรดปลายเทารักและชื่นชมมารดามากกวา
“เฮ...ไอชัช” บิดาหันไปทางคนกาวเขามา
“คุณสุภาพหนอย นั่นลูกเอง ลูกคะลูก” รศยาปรามสามีที่พูดจาไมสุภาพ
กับลูก สอนลูกใหเปนคนสุภาพ พูดจาดี แตพอลูกพูดถึงนาฬกาของสะสมสุดหวง
ถึงกับของขึ้นหัวรอนขึ้นมาทันใด
โชติชรินทรไมโกรธภรรยา กลับหัวเราะขบขันในการลืมตัวที่โดนลูกชายหนาใส
แซะเรื่องของรัก ถึงเวลาไมอยูบนโลกใบนี้ ทรัพยสมบัติมากมายที่สะสมไวใครไดไป
ก็ลูกๆ ทั้งนั้น ดีเทาไรไมสะสมเมียนอย กิ๊ก อีหนู สะสมเปนสิ่งของเปนนาฬกาหรู
ก็ถือวาดีกวาผูชายคนอื่นๆ
“ผมก็เห็นพอใสโรเล็กซ ยอรช มาสเตอรอยูเรือนเดียว”
“ฮึ้ยยย ความสุขของพอนา” โชติชรินทรคานลูก ตอใหลูกพูดความจริงเขาก็
ไมคิดจะยอมรับ ทั้งหมดคือความชอบ ใครกลาขัด “ฉันก็เปลี่ยนใสเรือนนั้นเรือนนี้ ดู
วันนี้สิฉันก็ใสโอเดอมาร ปเกต เรือนเงินหนาจอดํา แกก็วาแตพอใสแตโรเล็กซเรือนเดียว”
“ครับบบ...ตามนั้น เอางี้พอใสครบทุกเรือนหรือยัง แลวยังจะไปหามาเพิ่มอีก”