Page 17 - อ่านฟรี หัวใจจอมทมิฬ

ดาหลา
ดาหลา

พอเขาแทบจะรูกอนดวยซํ้า
“ลูกพอนี่ครับ” คําตอบเรียกเสียงหัวเราะของบิดาที่ดังอยางถูกใจ

“ขอพูดกับแมหนอยครับ”
“จะลูก…” เสียงมารดาดังมาอีกครั้ง

“เรื่องพนักงานบัญชีที่แมจะสงมาใหผม ผูหญิงหรือวาผูชายครับ
ประสบการณการทํางานมีไหม” ชายหนุมถามรายละเอียดเพราะไมอยากได
คนที่ทํางานไมคุมคาจาง

“ผูหญิงจะ อายุยี่สิบหา ประสบการณนี่ทรีซตองสอนเองนะจะ”
คําตอบของมารดาทําเอาทรีซถอนหายใจอยางไมสบอารมณนัก

“ผมจะเอาเวลาไหนไปสอนละครับแม” ชายหนุมโอดครวญ
“คุณพอเปดไฟเขียวใหทรีซลางานที่บริษัทไดจนกวาหนูนํ้าผึ้งจะทํางาน

เองไดจะ สวนรายละเอียดอื่นๆ ทรีซก็ถามตอไดเลยนะจะ” นํ้าเสียงและ
ไฟเขียวที่ผูใหกําเนิดเปดทาง ทําใหทรีซรูทันทีเลยวาผูหญิงที่จะมาทํางานกับ

เขานั้นสําคัญแคไหน
“เธอจะมาเมื่อไหรครับ”
“พอใหคนขับเจ็ตไปสงแลวจะ นาจะใกลถึงแลวนะ” สิ้นเสียงมารดา

เสียงเครื่องยนตก็แววมาใหไดยิน รางสูงเดินไปที่หนาตาง เห็นเจ็ตลําใหญ

ของดับเบิลยูกรุปลงจอดที่สนามบินสวนตัวซึ่งอยูไมไกลจากบานพัก
“ใหตายสิแม แบบนี้มันมัดมือชกเลยนะครับ”
ทรีซบนกับมารดาขณะสายตาจับจองคนที่เดินลงจากเครื่อง หาก

ระยะหางทําใหชายหนุมเห็นเพียงรูปรางบอบบางเทานั้น รางออนแอน
แบบนั้นจะทนไดสักกี่นํ้า อยูไมถึงสองวันคงรองไหกลับบานแลว

“ระมัดระวังหัวใจทานรองดวยละ” มารดาหยิกแกมหยอก แตทรีซ
ตอบกลับในใจอยางชัดเจนวาไมมีทางเด็ดขาด

ทรีซวางสายจากมารดาแลวก็หันไปสั่งงานกับเอียน

15