Page 19 - อ่านฟรี หัวใจจอมทมิฬ

ดาหลา
ดาหลา

มันวาวดูสวย ทําใหทั่วบริเวณเขียวขจีงามตา
“นาอิจฉาคนที่นี่นะคะ ไดสูดอากาศบริสุทธิ์ทุกๆ วัน” เธอชวนเขา

คุยจนกระทั่งเดินมาถึงหนาประตู
เอียนยกมือเคาะเบาๆ สองครั้งแลวเปดเขาไป สายตาของนํ้าผึ้งปะทะ

เขากับรางสูงสงาที่ยืนหันหลังใหตั้งแตยังไมเขาไปในหอง รัศมีบางอยางที่
อบอวลอยูในหองทํางานกวางทําใหเธอไมกลาแมแตจะขยับตัวเขาไปขางใน
“เชิญครับคุณนํ้าผึ้ง” เสียงทุมของบอดี้การดคูใจทําเอาคิ้วหนาของ

เจานายหนุมขมวดเปนปม เพราะไมเคยเห็นคนสนิทเอยนํ้าเสียงออนโยน
แบบนี้มากอน

อารมณของทรีซยิ่งกรุนขึ้นมาอีก แมนี่มีอะไรดีนักหนา พอแมเขาถึง
ตองใหเครื่องบินเจ็ตสวนตัวมาสง ไหนจะลูกนองเขาอีก หมอนี่มันเคยทําเสียง

แบบนี้กับผูหญิงซะที่ไหน
“จะเขามาไหม ถาไมกลาก็กลับไป แตเธอตองเหาะไปนะ เพราะ

เครื่องบินกลับไปแลว” เสียงบงบอกถึงความเหยียดหยันดังมากระตุน ทําให
นํ้าผึ้งจําตองกาวเขาไปในหอง
“ออกไปกอนเอียน ฉันจะสัมภาษณเธอเอง” เสียงทรงอํานาจทําเอา

นํ้าผึ้งสะดุง เอียนลังเลกลัววาพายุจะถลมหองทํางาน ทรีซไมไดยินเสียงประตู

ปดจึงหนาตึง “ฉันสั่งไมไดยินหรือยังไง” เสียงเขมตวาดลั่นหองจนหญิงสาว
สะดุงโหยงเลยคราวนี้ เอียนถอนหายใจ ยิ้มใหนํ้าผึ้ง
“มีอะไรเรียกผมไดนะครับ ผมรออยูดานนอก” เอียนบอกขณะเดิน

ผานหนาเธอไป
ทรีซคํารามในลําคออยางเดือดจัด ใหมันไดอยางนี้ลูกนองเขา เมื่อ

ประตูปด นํ้าผึ้งหายใจไมทั่วทอง รูสึกถึงความเย็นยะเยือกวิ่งไปเกาะที่
ขั้วหัวใจ

เอานายัยนํ้าผึ้ง เขาก็เหมือนคนทั่วไปไมใชมีสามเศียรหกกรซะที่ไหน...

17