Page 33 - อ่านฟรี GOSICK สาวน้อยยอดนักสืบ ตอน กะโหลกศีรษะของบิเอลซิบับ 5
P. 33
Kazuki SAKURABA 27
เช้ำที่ยังคงหลงเหลือควำมร้อนอันเจิดจ้ำจำกแสงอำทิตย์
เสียงของพวกนักเรียนที่คุยกันอย่ำงสนุกสนำนจำกควันหลงของช่วงวันหยุด
ดังก้องไปทั่วโรงเรียน ไม่ว่ำจะเป็นศำลำบนสนำมหญ้ำ ทำงเดิน และห้องในหอพัก....
ลมพัดจนเหล่ำดอกไม้ที่บำนสะพรั่งในแปลงดอกไม้พลิ้วไหวไปมำ
2
ช่วงปิดภำคฤดูร้อนจบลงแล้ว
กำรเรียนกำรสอนในภำคเรียนหลังได้เริ่มต้นขึ้น ในตอนเช้ำบรรดำนักเรียนต่ำง
กลับไปยุ่งกับกำรใช้ชีวิตในโรงเรียน ไม่ว่ำจะเป็นตื่นนอน ทำนอำหำรเช้ำที่หอพัก และเข้ำ
เรียนตำมระเบียบ
แสงอำทิตย์ค่อยๆ เบำบำงลงทีละน้อยเมื่อเข้ำใกล้ฤดูใบไม้ร่วง สีใบไม้ของต้นไม้
ในสวนโรงเรียนที่เคยเป็นสีเขียวสดใสเริ่มหม่นลงเล็กน้อย ลมที่พัดก็กลำยเป็นลมเย็น
แห้งๆ ในบรรดำนักเรียนทั้งหมดที่เข้ำเรียนในโรงเรียน คำซึยะแสดงท่ำทำงตั้งอกตั้งใจ
อย่ำงเห็นได้ชัด ไม่ว่ำจะเป็นกำรอ่ำนหนังสือก่อนเข้ำเรียนหรือกำรทบทวนหลังกำรเรียน
ก็ท�ำได้อย่ำงสมบูรณ์แบบ เวลำที่อำจำรย์ถำมอะไรก็ลุกขึ้นยืนทันทีแล้วตอบได้อย่ำงฉะฉำน
โดยไม่มีอำกำรลังเล
อำวริลจ้องมองท่ำทำงเช่นนั้นของคำซึยะจำกที่นั่งซึ่งอยู่ห่ำงออกไปเล็กน้อย
(คุโจคุง ท่ำทำงแปลกๆ....)
หลังจำกนั้นก็หันไปมองยังโต๊ะเล็กๆ ซึ่งไม่เคยมีคนนั่งที่อยู่ด้ำนหน้ำตนเอง....โต๊ะ
ของวิคตอริก้ำ เดอ บลัวผู้ไม่เคยเข้ำเรียนเลย
(เอำแต่เรียนอย่ำงเดียว ดูแล้วอย่ำงกับทหำรของจักรพรรดิเลย)
เธอขมวดคิ้ว
(แถมไม่ค่อยยิ้มด้วย น่ำเบื่อจัง....)
เธอหันไปมองอำจำรย์เซซิลซึ่งเป็นอำจำรย์ประจ�ำชั้นที่ไม่รู้ว่ำท�ำไมจึงไม่ยอม
สบตำกับคำซึยะ แล้วถอนหำยใจอีกครั้ง
(เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ? ไม่เข้ำใจเลยสักนิด แต่ว่ำ....)
