Page 13 - อ่านฟรี ซุปหอมกรุ่นอุ่นไอรัก
P. 13
YURI MATSUMAE
ตอนที่ได้พบกันครั้งแรกเขายังเป็นเด็กทารกอยู่เลย อีกทั้งแม่ยังเรียกเคโงะว่า ‘เคจัง’ บางที
เคโงะก็แวะเอาขนมเอาของเล่นมาฝากบ้าง พาไปสวนสนุกบ้าง มิสึกิเลยคิดว่าเคโงะเป็น
ญาติผู้พี่ ถึงจะบอกว่าเป็นคุณน้าแต่เคโงะยังอายุแค่ยี่สิบเจ็ดปี เขาจึงรู้สึกตะขิดตะขวงใจ
นิดหน่อยที่จะเรียกเคโงะว่าคุณน้า
ดังนั้นตอนนี้เขาจึงยังเรียกเคโงะว่าเคจังอยู่ ต่อจากนี้ไปก็คงไม่มีวันเรียกว่าคุณน้า
เหมือนกัน
“ต่างกันอย่างไรน่ะเหรอ? แค่นั้นฉันรู้น่า ถึงจะท�าจากเนื้อเหมือนกันก็จริงแต่
สึมิเระท�าจากปลาซาร์ดีนไม่ก็ปลาอาจิ ส่วนสึคุเนะท�าจากไก่ไง”
เคโงะตอบด้วยท่าทางภูมิใจ
“เสียใจด้วย มีนักเรียนตอบแบบเดียวกับเคจังเยอะเลย แต่ผิด”
“เด็ก ม.ต้น สมัยนี้เรียนเรื่องแบบนั้นในวิชาคหกรรมด้วยเหรอ?”
“ไม่ใช่ที่โรงเรียน คอร์สสอนท�าอาหารต่างหาก”
มิสึกิพูดพลางท�าหน้าหน่ายใจ
แม้ว่าเคโงะจะท�างานเก่งแต่งานบ้านกลับไม่ได้เรื่อง เมื่อมิสึกิขึ้น ม.ต้น ปุ๊บจึงไป
เรียนคอร์สท�าอาหารทันทีแทนที่จะท�ากิจกรรมชมรม
“อ๊ะ เหรอ...เดี๋ยวนะๆ จะคิดค�าตอบเดี๋ยวนี้แหละ”
เดินอยู่ริมถนนแท้ๆ ยังกอดอกท�าท่าใช้ความคิดอีก
ใบหน้าด้านข้างที่ก�าลังครุ่นคิดอย่างจริงจังแบบนี้เหมือนนักสืบในละครดังมาก
แต่ไม่ใช่เพราะเคโงะท�างานเป็นนักสืบหรอก เพราะคล้ายกับดาราแสดงต่างหาก
นอกจากเรื่องนั้นก็มีจุดคล้ายกับนักสืบในละครอยู่หรอกตรงที่เวลาคุยกับผู้จ้างวาน
จะใส่สูท จัดผมเรียบร้อย แต่ตอนสืบสวนหรือตอนใช้ชีวิตปกติจะแต่งตัวสบายๆ ไม่ค่อย
สุภาพนัก...
แต่จุดที่ไม่เหมือนคือตรงที่ไม่เคยคลี่คลายคดียากๆ การสืบสวนจะตั้งอยู่บนความ
เป็นจริงเสมอ ไม่เดาสุ่มเด็ดขาด มีการจับตามองบ้าง สะกดรอยบ้าง หรือสอบถามบ้าง
เป็นปกติ แล้วน�าพฤติกรรมของเป้าหมายไปรายงานผู้จ้างวาน สรุปคือเป็นงานเรียบๆ ที่
แฝงความยากอยู่ในตัว
‘นักสืบพรรค์นั้นไม่มีจริงหรอก’ นี่คือค�าพูดติดปากของเคจังเวลาดูละคร แต่
9
