Page 21 - อ่านฟรี สัมผัสใจ -สยายปีก- (เล่มเดียวจบ)
P. 21

AOI MIYAO

                                  
                                                         ั
                                                       ํ
                                ็
                       
                      
                  “...ไมตองเปนนายกได ใหคนสวยคนนนชวยแนะนาฉนแทนส” ิ
                           
                                              ้
                                              ั
                                                
                                     
                                                               
                                               
                                   ั
                                                 ุ
                                          
                                           
                                                            
                               
                  “ขอประทานโทษดวยครบ ผมไมเขาใจวาคณหมายความวาอยางไร”
                                                                      ึ
                  “ฉนบอกวาใหคนสวยทซอนอยขางหลงพาฉนเขาไปขางในแทนนาย...อก โอย
                                   ี
                                         ู
                                              ั
                    ั
                                                   ั
                                   ่
           เจบๆๆๆๆๆๆ!?”
             ็
                                       
                                                                     ั
                                                      ื
                                 
                         ั
                                                                   ่
                                                              
                  อากิโตะตงทาจะเดินออมมาขางหลัง เซนริควาขอมอของอีกฝายโดยทียงมองตรง
                                                    
                         ้
                                                  
                           
                        ิ
                                         ิ
                                           
                                             ื
                              ํ
                    ื
                                                ้
                                                ึ
           ขางหนาเหมอนเดม เขากามนแนนและบดขอมอขนอยางไรความปราน  ี
                                                   
            
                                    
                
                                ั
                                                      
                             
                  “...ปะ...อก ปลอย ปลอยเซ!”
                         ึ
                                  
                                      
                                                            ั
                                        
                                                          
                                                      
                                                     
                                         ู
                         ี
                                            ื
                         ่
                                                                 ู
                  “ขอโทษทเสยมารยาทครับ แตดเหมอนคณจะไมเขาใจวาตวเองพดอะไรอย ทาง
                           ี
                                                                        
                                                ุ
                                                                        ู
                                       ั
                                                          ั
                                                          ้
                                               ่
                    ํ
                                                      ิ
                                                ุ
                                               ี
                                   ั
           เราขอแนะนาใหกลบบานไปพกรกษาตวโดยเรวทสดครบ มฉะนน...”
                                                   ั
                                             ็
                            
                         ั
                       
                                 ั
                                                                      ่
                                            ิ
                                                             ู
                                     ู
                                     
                           ิ
                        ุ
                                                                        ั
                  รอยยิมธรกจแฝงแววขมข เซนริเขยบรมฝปากเขาใกลใบหของอากิโตะซึงตงทา 
                                                                        ้
                                              ิ
                      ้
           จะตะโกนโหวกเหวก
                                      
                              
                         
                                 
                  “...ขะ...เขาใจแลว เขาใจแลว...!”
                                                             ื
                                                      ํ
                            ิ
                                                                          ี
                                                  ิ
                                   ิ
                   ิ
                  มโคโตะไมไดยนวาเซนรกระซบอะไร แตอากโตะทาหนาเหมอนจะรองไหและรบ
                                       ิ
                         ั
                                                                     ั
                                                 ิ
                    ึ
           พยักหนาหงกๆ ทนท พอเซนรยอมปลอยมอ อากโตะกมขอมอทเจบจดและหนมามอง
                                                               ๊
                                                               ี
                                                             ็
                                                           ่
                                                           ี
                                                         ื
                                  ิ
                           ี
                                                    ุ
                                            ื
            
           คอนเซนร ิ
                                   
                                      ี
                     ็
                            
                  “หนอย... แลวนายจะตองเสยใจ!”
                    
                  “อะ... รอดวย...!”
                          
                                                                       ู
                                                   ื
                                                             
                                                                         
                                                                     ้
                                                                  ื
                                                               ี
                                          
                                   
                      
                     
                  เคยไลตามอากิโตะทีปงปงจากไปดวยอารมณเดอดดาล ใบหนาซดเผอดนันดโลงใจ
                                ่
                                                 
                                 
                       
                                ิ
                          ิ
                        
               
             ็
           เลกนอย แตไมรวามโคโตะคดไปเองหรอเปลา
                       ู
                      
                    
                                       ื
                                           
                                  
                     ิ
                  “...มโคโตะ ไมเปนไรใชไหม?”
                              
                            
                                       ั
                                             ้
                    ั
                                             ั
                  หลงทงคจากไปเซนรหนมาจบไหลทงสองขางของมโคโตะ แลวโนมรางสงโปรง
                                                                       ู
                                 ิ
                                                        ิ
                        ู
                                   ั
                      ้
                      ั
                         ั
           ลงมามองมโคโตะชดๆ
                    ิ
                                             ั
                           ้
                           ั
                                   ั
                                      ิ
                  สายตาของทงสองสบกน มโคโตะพยกหนา 
                                          19
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26