Page 24 - อ่านฟรี สัมผัสใจ -สยายปีก- (เล่มเดียวจบ)
P. 24
สมผสใจ
ั
ั
สยายปก ี
้
ี
ี
้
ู
ี
เสยงแข็งกอนวางสายไปพรอมทําหนาบดเบียวเหมือนเคยวแมลงขมๆ แลวรบพามโคโตะ
ิ
ี
ั
ทกาลงสบสนเขาไปหลงราน นงลงบนโซฟาตวยาวสาหรบสองคน
ํ
ั
ั
่
ั
ั
ั
่
ํ
ิ
ั
“เซนรซง... ไมเปนไรใชไหมครบ?”
ั
ั
่
ิ
่
ี
มโคโตะจับมอเซนริทนงอยูขางๆ ดวยความเปนหวง เพราะเห็นเซนริถอนหายใจ
ื
ี
่
้
ิ
ั
่
ั
ื
่
อยางเหนอยลา ทงทเมอครดไมหวาดหวนตออากโตะทาทอนธพาลคนนนเลย
้
ั
ู
ั
่
ื
ี
ู
ิ
่
ู
แมเซนรดเยนชา แตความจรงเปนคนจตใจออนโยน พอรวาเพอนรวมวงการท ี ่
ื
็
ิ
ู
ิ
็
สนทชดเชอโดนทารายรางกายคงเจบปวดใจมากเปนแน แถมผกอเหตยงเปนคนทเพงเจอ
ิ
่
ื
ุ
ู
้
่
ี
ิ
ั
ิ
ํ
ี
ู
ื
่
เมอครอก
“มโคโตะ เธอ...”
ิ
“...?”
“...เปลา ไมมอะไร”
ี
ุ
ั
็
้
้
ื
ิ
ิ
ี
้
ั
่
่
ิ
เซนรจองมโคโตะสกพก และในทสดกเผยรอยยมขมขน จากนนประสานนวของ
ั
ิ
ั
ื
้
ั
ั
ึ
้
ิ
ตวเองเขากบนวของมโคโตะและยกมอขน คอยๆ ประทบรมฝปากลงบนหลงมอนน
ั
ื
ั
ิ
้
ิ
ั
“กอนจะหวงฉน เปนหวงตวเองเถอะ เธอนะ...”
ั
่
ั
“เพราะผมเพงหายปวยเหรอครบ?”
ิ
ไดยนประโยคนจนเบอแลว มโคโตะทาปากยนไมพอใจ ซบไหลของเซนร เพราะ
ื
ํ
ิ
้
ื
่
ิ
่
ิ
ี
ํ
ิ
ู
รบรไดวาชายหนมซงอายมากกวาสบปปรารถนาใหทาเชนนน
ั
้
ั
่
ึ
ุ
ุ
่
ิ
ํ
ั
ั
ั
ี
ี
ิ
“สาหรบผมแลว เซนรซงคอคนสาคญทสดในโลก สาคญยงกวาตวผมเสยอก”
ํ
ั
ุ
่
ี
ํ
ื
ั
“...มโคโตะ...”
ิ
“เพราะงนหามผมเปนหวงไมไดหรอกครบ”
ั
ั
้
้
้
ั
ู
ิ
ํ
้
ั
ี
ี
่
ื
ิ
มอทลบหลงมโคโตะเลือนขนมาโอบรอบไหลเรยวเล็ก มโคโตะทิงนาหนกขณะ
ึ
่
ึ
คอยๆ ปดเปลอกตาลงดวยความรสกผอนคลาย
ู
ื
ู
ั
...ตอนอาศัยอยูกบป ไมเคยรูมากอนเลยวาออมกอดอบอุนจากใครสักคนชวน
22
