Page 48 - อ่านฟรี รักทุกครั้งมีเพียงนาย (เล่มเดียวจบ)
P. 48

รกทกคร้งมเพยงนาย
                                          ั
                                      ุ
                                   ั
                                            ี
                                              ี
                             ํ
                             ้
                          ุ
                        ู
                                                                  ุ
                                                                 ่
                                                                         
                                                         ื
                     ึ
                                                                     ํ
                                         ็
                                      ้
                                            ั
                                          ํ
                                      ั
                                
                                                    
                                    ั
                                                                     ้
                                                                 ี
                  คาซฮะถกรกลา พรอมกนนนกกาลงขอความชวยเหลอจากชายทรกลาตนดวย
                  “ขอโทษนะ”
                                                                   ึ
                                                ่
                                     ึ
                                                             ั
                                            ้
                       ั
                                                ี
                  นชนะสมผสแกมของคาซฮะ ปาดนาตาทไหลยอยไปทางขมบ คาซฮะจงคอยๆ
                    ิ
                          ั
                                                                      ึ
                   ิ
                                            ํ
           เปดเปลอกตาขน
             
                 ื
                      ึ
                      ้
                  “ฉนจะคอยๆ ทา”
                             ํ
                    ั
                        
                                                                        ้
                           ิ
                                                                     ่
                                                ี
                                                                ั
                    ี
                  เสยงของนชนะออนโยนอยางคาดไมถง สหนาบงบอกใหรวา ตวเขาทรกลาเขา
                                                                      ุ
                                                                     ี
                          ิ
                                                                        ํ
                                             ึ
                                                            ู
                 ้
                          ็
                           ํ
                   ่
                   ี
                                                   ั
           มาในพนทแคบๆ กกาลงอดทนตอความเจบปวดเชนกน
                                          ็
                 ื
                                   
                                                 
                             ั
                  “ไหวใชไหม?”
                       
                                                             
                                                                        ้
                                                                      
                                                ิ
                                                 ิ
                                                                        ิ
                                         ิ
                         
                                       
                  คาซึฮะเอยถามออกไปโดยไมไดคดอะไร นชนะเบิกตาโตเล็กนอย จากนันสงยมให  
                                        
                                                                    ้
                                   
                                           ั
           สายตาทจองมองมาเปยมลนไปดวยความรก
                  ่
                            
                            
                   
                  ี
                               
                  “อม”
                    ื
                                                                          ื
                                                                     ึ
                                              ้
                                                ื
                                                                        ี
                   ื
                                              ิ
                                           
                  มอใหญควานหามือของคาซึฮะ แลวนวมอของทังคกประสานกัน คาซฮะบบมอ
                                                     ้
                                                       
                        
                                                        ็
                                                       ู
                   
                ั
            ั
            ้
           นนกลบแนน
                  “อกนดเดยว อดทนหนอยนะ”
                                   
                    ี
                      ิ
                         ี
                    
                  “อะ”
                                                               
                                                       ี
                                                          ั
                                                            ํ
                          
                          ู
                             
                            
                     ึ
                  คาซฮะรบรไดวาสวนลกขางในถกเจาะทะลวง แรงบบอดทาใหหายใจตดขด
                                                                       ั
                        ั
                               
                                    
                                  ึ
                                         ู
                                                                     ิ
                     ึ
                  “...อก แฮก...”
                    ิ
                  นชนะสดลมหายใจลก
                   ิ
                       ู
                                 ึ
                                   ั
                  “เขาไป หมดแลวหรอยง...?”
                                 ื
                    
                             
                    ั
                  “ยง”
                                                                     ู
                                ี
                                ้
                                     
                                 
                   ื
                  ขนเขามามากกวานตองไมไหวแน คาซฮะสายศรษะระรว นชนะกมลงจบปลอบ
                              
                      
                                                                 
                                                          ั
                                                              ิ
                                                             ิ
                                                    ี
                                          
                                              ึ
                                                 
           ประโลม
                  “อะ อา...อก”
                          ึ
                      
                    
                                          46
   43   44   45   46   47   48   49   50