Page 45 - อ่านฟรี รักทุกครั้งมีเพียงนาย (เล่มเดียวจบ)
P. 45

RIKA ANZAI

                                          
                                    ั
                                       
                ู
                          
                                              
                               
                       
             ั
           กลบถกกดเอาไวแนนจนไมอาจขยบได ไมอาจตานทานได 
                  “...อา...”
                     
                         ู
                  เมอโดนดดอยางรนแรง ความอดทนกถงขดสด
                    ่
                    ื
                                                 ี
                                               ึ
                                                   ุ
                            
                               ุ
                                              ็
                                            ั
                                                         ึ
                                                                          ่
                  ความสขสมแสนเขมขนคอยๆ หลงไหลออกมา คาซฮะหายใจหอบแฮก เมอ
                                            ่
                                                                          ื
                       ุ
                      
                   ็
                                             ั
                                           ํ
            ื
                                     ิ
           ลมตาขนเลกนอย สายตาก็สบกบนชนะซึงกาลงเชดปากตวเองพลางหายใจหอบถีเชนกน
                                      ิ
                 ้
                                                                        
                 ึ
                                               ็
                                  ั
                                                                          ั
                                                                      ่
                                         ่
                                                     ั
                  “ขอโทษ...”
                    ่
                  “เรองอะไร?”
                    ื
                                           
                        ่
                        ิ
                                                  ็
                   ิ
                                
                  นชนะเรมถอดเสอผาตวเองออกอยางรวดเรว
                                  ั
                              ้
                    ิ
                              ื
                  “ใสปาก...”
                    
                                                   ั
                        ั
                                                                 ั
                   ิ
                                                             ี
                                    ั
                  นชนะหวเราะ ดวงตาทีจบจองมาบอกเปนนยวาเรืองแคนเอง มนชางเยายวน
                                   ่
                                                       ่
                    ิ
                                                             ้
                 ิ
              ื
           เหลอเกน
                                          ิ
                                           ิ
                              ็
                         ้
                                                                          ็
                                                             ั
                  ตอนใสเสอผากพอมองออกวานชนะนาจะเปนคนออกกาลงกาย แตพอไดเหน
                                                           ํ
                         ื
                                                                       
                                                                   
                                                                     
                                                              ่
                                       
            ู
           รปรางจริงๆ กบตาตัวเอง คาซึฮะอดสงเสียงครางในลําคอดวยความชืนชมไมได ทอนลํา
              
                      ั
                                                       
                                         ื
                                                                         
                                       ื
                                                                       ็
                                                  ้
                                                  ั
                                                       ั
                                                ิ
                                                ่
                                             ั
                                                           ั
                                                                   ่
                                         ่
                                                                   ี
                                                            ิ
                                                              ิ
                                                               ิ
                 ู
           ทกาลงชผงาดทาเอาคาซฮะตนตะลง มอยนไปจบสงนนโดยอตโนมต นชนะหรตาเลกนอย
                                ่
                       ํ
                                ื
                             ึ
            ี
            ่
                ั
              ํ
                                    ึ
                              
                    ั
                            
                      ้
                  “อนน ...จะใสเขามาเหรอ?”
                      ี
                                                              ํ
                         ู
                           ั
                                               ึ
                                                                  
                  ทอนลาดหนกอง จะเปนไปไดเหรอ คาซฮะเบกตาโต นชนะทาหนาแปลกๆ
                                                           ิ
                                                          ิ
                                                   ิ
                   
                       ํ
                             ้
                             ึ
                                        
                                   
                  “อะไรเหรอ?”
                           
                                        ่
                                        ื
                  “นากาโมรเปนคนใจกลากบเรองแปลกๆ เนอะ”
                                     ั
                                   
                         ิ
                        
                    ิ
                                         ้
                                         ิ
                                     ิ
                  นชนะเอยดวยนาเสยงเคลบเคลม
                          
                   ิ
                             ํ
                             ้
                                ี
                            
                  “หมายความวาไง?”
                                      
                                                             ู
                  “ทงทไมใชเกยสกหนอย แตกลบยอมรบไดอยางงายดาย ดไมตกใจอะไรดวย”
                         
                                                   
                                                               
                                                 
                            
                                        ั
                        
                                              ั
                                 
                                                      
                      ี
                    ้
                    ั
                             ั
                      ่
                                                                       
                                                                     
                                                      ั
                                                      ้
                                                    
                                                    ู
                  คาซึฮะก็ประหลาดใจตัวเองเหมือนกัน ราวกับรตงแตแรกวาจะกลายเปนแบบนี ้
                                                             
                                                         
                         ิ
                       ี
                  “...จะดจรงๆ เหรอ?”
                                          43
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50