Page 35 - อ่านฟรี! [นิยาย] if รักนี้เริ่มต้นที่โลกอีกใบ (เล่มเดียวจบ)
P. 35

SACHI UMINO


                                        ื
          ความทะมึนเลยเหมือนแผ่นดินสะเทือนเล่อนล่น เผลอๆ จะตอบกลับไปเสียงส่น โองาม ิ
                                           ั
                                                                   ั
          จ้องมองใบหน้าอากิฮิโตะสักพักก่อนจะถอนหายใจหนักๆ คล้ายตัดสินแล้วว่าไม่ได้โกหก
                “โทมิโอกะปากไว ล�าบากชะมัด...”

                        ี
                มือใหญ่ขย้ผมด้านหน้าจนเสียทรง โองามิท�าสีหน้าไม่สบอารมณ์ อากิฮิโตะรู้สึก
          ประทับใจอย่างไม่เข้ากับสถานการณ์ หมอนี่ตั้งใจอบรมเด็กใหม่ดีจัง

                เขาว่ากันว่าปากพาซวย บ่อยคร้งท่เร่องเลวร้ายลงอย่างคาดไม่ถึงเพราะค�าพูดท ่ ี
                                          ี
                                           ื
                                        ั
                                                        ิ
                                  ี
          ไม่จ�าเป็นต้องพูด ถ้าเป็นงานขายท่ต้องพูดคุยกับลูกค้าโดยตรงก็ย่งต้องระวังค�าพูด โองาม  ิ
          คงพยายามสอนโทมิโอกะเรื่องนั้น
                “...เอาเถอะ ฉันที่ท�าให้โทมิโอกะคุงพูดแบบนั้นก็มีปัญหาแหละนะ”

                พอหลุบตาลงแล้วหัวเราะข่นๆ จู่ๆ ของหนักๆ ก็ชนเข้าตรงหัวไหล่ เขาหันกลับ
                                    ื
          ไปมองก็เห็นโองามิที่ท�าหน้าตาจริงจังใช้หมัดดันไหล่

                “อย่าพูดบ้าๆ ทุกคนรู้ว่านายตั้งใจท�างาน”
                น�้าเสียงโองามิหนักแน่น อากิฮิโตะรู้สึกได้ถึงความหนักแน่นและความเร่าร้อนที่

          อยู่ในค�าพูดจึงกะพริบตาปริบๆ

                “...จู่ๆ พูดอะไรเนี่ย”
                                 ี
                                       ึ
                                                                     ั
                                 ้
                 ั
                 ้
                                                                    ิ
                                                                  ิ
                ตงใจจะเฉไฉว่าจะให้เลยงข้าวรไง? แต่ก็พังไม่เป็นท่า สายตาโองามจรงจงมาก
          เกินไป
                ขณะที่เขายังตอบกลับไปดีๆ ไม่ได้ โองามิก็พูดด้วยน�้าเสียงน่าเกรงขาม
                “ฉันเข้าใจดีว่าส่งท่โทมิโอกะพูดมามันไม่ใช่ นายไม่ได้อยู่ในจุดท่สบายอย่างน้น
                                                                        ั
                              ี
                                                               ี
                            ิ
          ใช่ไหมล่ะ”
                                                             ู
                                                ื
                สายตาของโองามมองตรงมา ฟังแล้วไม่เหมอนก�าลังเสแสร้งพดปลอบใจ เพราะ
                             ิ
                                                                     ี
                          ื
               ี
          อย่างน้อากิฮิโตะถึงได้ต่นตระหนก ค�าพูดท่เหมือนยอมรับตน ท่ผ่านมาจนถึงตอนน้ไม่เคย
                                                       ี
                                        ี
          พูดสักครั้งเลยแท้ๆ
                                         33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40