Page 33 - อ่านฟรี! [นิยาย] if รักนี้เริ่มต้นที่โลกอีกใบ (เล่มเดียวจบ)
P. 33

SACHI UMINO


                พอพูดอย่างไม่แยแสค�าตอบแล้วหันกลับเข้าหาคอมพิวเตอร์อีกคร้งก็ได้ยินเสียง
                                                                ั
          ลากเก้าอี้ล้อเลื่อนดังจากข้างหลัง โองามิจงใจท�าเสียงดังแล้วนั่งลงบนเก้าอี้

                “แบกงานไว้คนเดียวแบบนั้นไม่ใช่วิธีที่ฉลาดเลยนะ”

                “ไม่มีเวลา”
                      ั
                                              ิ
                “บางคร้งน�าไปก่อนก็ล้มแรง เร่องคณอิบุชเป็นยังไงบ้าง? ไปคนเดียวมาใช่ไหม?”
                                      ื
                                         ุ
                แทงใจด�าเข้าอย่างจัง
                                        ื
                                              ั
                ท่าทางอึกอักน้นไม่ต่างจากเล่าเร่องราวต้งแต่ต้นจนจบ อากิฮิโตะเตรียมใจแล้ว
                           ั
                                             ี
          หันไปมองโองามิ ทว่าพออ้าปากจะเอ่ยขอโทษท่จัดการงานเคลมผิดพลาด โองามิก็พูด
          แทรกขึ้นมาราวกับจะห้ามไว้
                “อย่าคิดว่าพอจะท�าอะไรได้เอง นายยังเป็นเด็กใหม่ส�าหรับฝ่ายขายใช่ไหมล่ะ
          มีเวลาว่างขนาดไปท�างานแทนโทมิโอกะเลยรึไง?”

                เสียงที่ขึ้นมาจนถึงคอถูกบดขยี้ ความนับถือตัวเองโดนทุบท�าลายอย่างง่ายดาย
          ด้วยค�าพูดเพียงไม่กี่ค�า

                มองจากมุมโองามิ ไม่ว่าตนหรือโทมิโอกะก็เป็นเด็กใหม่ใช้การไม่ได้เหมือนกัน

          ถึงจะรู้ตัวดี แต่พอคนอื่นชี้ให้เห็นก็เกือบปฏิเสธโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ ความภาคภูมิใจ
                                               ี
                                                                         �
           ี
                                                                       ั
          ท่ท�างานในฝ่ายวิศวกรรมมาห้าปีกับความไม่พอใจท่ถูกบังคับให้ย้ายมาอยู่ฝ่ายขายด่งน้า
          ขุ่นคลั่กไหลบ่าเข้ามาในอกอากิฮิโตะจนขจัดออกไปไม่ได้
                                                    ิ
                                               �
                                                                 ึ
                ถึงอย่างน้นโองามิก็พูดไม่ผิด อากิฮิโตะกล้ากลืนส่งท่ค่อยๆ ล้นปร่ข้นมาจากอก
                                                                ี
                                                      ี
                       ั
                                           ี
          ลงไปจนภายในคอแสบร้อน เขายอมรับความข้ขลาดของตัวเอง คราวน้จึงพยายามขอโทษ
                                                            ี
          แต่กลับถูกโองามิถอนหายใจขัดขึ้นอีกครั้ง
                                                                 ิ
                                                                     ั
                                                              ้
                                                    ้
                                                ่
                                                ื
                         ี
                       ุ
                          ั
                         ้
                   ๋
                “เดยวพรงนฉนจะไปหาคณอบชดวย สวนเรองแกเอกสารเอาใหโทมโอกะจดการ
                       ่
                   ี
                                       ิ
                                      ุ
                                            ่
                                        ้
                                  ุ
                                     ิ
          ซะ”
                                  ึ
                อากิฮิโตะอ้าปากค้างคร่งหน่ง ทว่าสุดท้ายก็ปดลงอย่างพูดอะไรไม่ออก เขาจับ
                                     ึ
                                         31
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38