Page 27 - อ่านฟรี! [นิยาย] if รักนี้เริ่มต้นที่โลกอีกใบ (เล่มเดียวจบ)
P. 27

SACHI UMINO


                อากิฮิโตะก�าลังนึกถึงวันที่พบกับโองามิครั้งแรก พอจู่ๆ ชื่อตัวเองดังออกมาเลย
          เกือบจะสะดุ้งโหยง อีกด้านหนึ่ง โองามิตอบค�าถามด้วยน�้าเสียงสบายๆ

                “ผู้จัดการฝ่ายเราดันทุรังน่ะ เห็นว่าเพราะอยากให้มีวิศวกรฝ่ายขาย”

                “ค�าว่าวิศวกรฝ่ายขาย ผมไม่รู้จักเลยครับ”
                “พวกหัวหน้าฝ่ายก็ไม่ค่อยเข้าใจม้ง? อารมณ์เหมือนต้องตัดสินใจไปก่อนท้งท ี ่
                                         ั
                                                                       ั
          ยังไม่มีวิสัยทัศน์ชัดเจนด้วยแหละ”

                แผ่นหลังของอากิฮิโตะส่นสะท้าน พริบตาต่อมาปลายน้วก็ไร้เร่ยวแรง เขาก�ามือ
                                  ั
                                                             ี
                                                        ิ
          อย่างลนลาน ปลายนิ้วที่สัมผัสฝ่ามือสูญเสียความร้อนในพริบตา
                อากิฮิโตะรู้สึกว่าจะฟังมากไปกว่าน้ไม่ได้ คนในฝ่ายขายรวมท้งโองามิต้องไม่รู้จะ
                                                            ั
                                         ี
                                                                ี
                      ื
                                                             ั
                                          ั
                                     ื
          จัดการอย่างไรเร่องอากิฮิโตะอยู่แน่ เร่องแค่น้นตนเองก็สัมผัสได้ มาถึงข้นน้แล้ว ไม่อยาก
          ให้พูดออกมาเป็นค�าพูดเลย
                โทมิโอกะตอบรับอย่างคลุมเครือ ก่อนพูดตรงๆ อย่างไร้เดียงสาเข้าขั้นโหดร้าย
                “วิศวกรรมฝ่ายขายเนี่ย ต�าแหน่งดูสบายดีจังนะครับ ไม่มียอดให้ท�าเปาด้วย”
                อากิฮิโตะก้าวยาวๆ ผละไปจากตรงนั้นโดยไม่รอให้โทมิโอกะพูดจบ

                                      �
                                                        ี
                ปลายเล็บเท้าแข็งเหมือนเป็นน้าแข็งอยู่ในรองเท้า ท้งท่เดินอยู่บนทางเดินปูพรม
                                                      ั
                                                 ิ
                                                      ั
                                      ี
          แต่รู้สึกเหมือนถูกบังคับให้เดินบนถนนท่มีหิมะทับถม น้วมือท้งสองข้างก็เย็นยะเยือกพอๆ
          กัน เขาก�านิ้วเข้าหากันและคลายออกหลายครั้งเพื่อไม่ให้นิ้วแข็ง
                             ี
                ตัวเลขเปาหมายท่ต้องท�าให้ส�าเร็จซ่งถูกก�าหนดมาให้พนักงานฝ่ายขายปกติน้น
                                                                        ั
                                          ึ
          เรียกอีกอย่างว่ายอดขั้นต�่า...อากิฮิโตะไม่ได้ถูกก�าหนดยอดมาอย่างที่โทมิโอกะพูด งานที่
          เขาเคล่อนไหวเพียงล�าพังน้นมีอยู่น้อย เพราะส่วนใหญ่เป็นการสนับสนุนสมาชิกคนอ่น
                                                                        ื
                              ั
               ื
          ตั้งแต่ต้นจนจบ มีแค่อากิฮิโตะที่ได้รับการปฏิบัติอย่างแตกต่าง ดังนั้นหากมองในมุมของ
          โทมิโอกะแล้วก็คงดูเป็นงานสบาย
                โทมิโอกะยังว่าไปอย่าง แต่อากิฮิโตะไม่อยากเห็นภาพโองามิหัวเราะเห็นด้วยกับ


                                         25
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32