Page 49 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 2
P. 49

ม
                                                                  
                                                                       น
                                                                     ย
                                                                    ยี
                                                                   ห
                                                                  เ
                                                                โ โมเหยียน
                   “ไม่! พวกเหล่าเหลยล้อมท้งสองทาง แต่พอถึงท้ายเรือกลับไม่เห็น
                                         ั
            คน!”
                   “พิกลเสียจริง มิน่าเล่าพี่เ©าถึงกล้าพนันกับทุกคนสิบต�าลึง!”
                                                                ื
                       ื
                   อันจ่อเซวียนกินผลไม้ไปพลาง แกว่งชิงช้าไปตามแรงคล่นไปพลาง
                                                       ื
                   เหล่าเหลยคนน้นท่พวกเขาพูดถึงนางรู้จัก ช่อเหลยเฮ่อหมิง ส่วน
                                   ี
                                ั
            สองคนด้านบน คนหนึ่งชื่อหลินจิ่ว อีกคนชื่อชิวตŽา
                                           ั
                   ถ้าถามว่าไยจึงรู้ นางก็ไม่ได้ต้งใจ ทว่าเพราะคนคุ้มกันเรือท้งหมด
                                                                   ั
            ตามหานาง กลางคืนตอนลาดตระเวนยังมองหาร่องรอยของนางไปด้วย
                           ี
                   ระหว่างท่นางเล่นซ่อนหากับคนคุ้มกันท้งเรือก็ได้ยินบทสนทนา
                                                    ั
            มากมาย ไม่ช้าก็รู้ว่าใครเปšนใคร
                                                  ื
                                     ี
                   ความยุ่งวุ่นวายเช่นน้ก็ดีเหมือนกัน ต่นเต้นไม่น้อย ท�าให้นางไม่
                                                  ี
            คิดถึงชายผู้น้นอีก เพียงแต่พอตกกลางคืนท่เงียบสงบ ปราÈจากเสียง
                        ั
            โหวกเหวกโวยวายยามกลางวันก็มักจะท�าให้คิดฟุ‡งซ่าน

                   ตอนกลางคืนอันจื่อเซวียนนอนไม่หลับจึงคิดจะไปรับลมที่ดาดฟ‡า
            àÃ×Í

                           ี
                   สถานท่ท่หลบหลีกผู้คน นอกจากชิงช้าท่ผูกอยู่นอกเรือแล้วก็คือ
                         ี
                                                     ี
            ÂÍ´àÃ×Í
                         ี
                   สถานท่ท่นางเลือกไม่มีคนอ่นแน่นอน นางคิดเช่นน้น ก็เหมือนกับ
                           ี
                                                            ั
                                         ื
            ตอนนั้นที่นางไปเก็บสมุนไพรที่หน้าผา
                   แต่นางลืมไป ยุท¸ภพมีคนเก่งกล้ามากมาย บนเรือสินค้าก็มีอยู่
            คนหนึ่ง




                   จู่ๆ นางปราก¯ตัวที่เสากระโดงเรือ หลิ่วหรูเฟงสะดุ้ง

                                                                          47
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54