Page 37 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 1
P. 37

โ โมเหยียน
                                                                 ม
                                                                       น
                                                                    ยี
                                                                     ย
                                                                   ห
                                                                  เ
                                                                  
                     ี
                   ท่น่เป็นป†าลึก น้อยคนท่จะมา ชีเม่ยกลัวเล็กน้อยแต่ก็ใคร่รู้ นาง
                                       ี
                      ี
            มองตามเสียงอย่างเงียบๆ เห็นคนชุดด�ากลุ่มหนึ่ง
                                   �
                    ี
                                 ุ
                                                             ู
                                                        ั
                                                                ู
                                                               ็
                   ชเม่ยตกใจ คนชดดาพวกนล้วนพกดาบตดตว แค่ดกร้ว่าเป็นคน
                                          ้
                                          ี
                                                     ิ
            ÍѹµÃÒÂ
                                 ื
                   นางไม่อยากหาเร่องใส่ตัว คิดเพียงว่าจะลอบเด็ดดอกไม้สีแดงแล้ว
            จากไป แต่นางไม่รู้ว่าคนที่ฝƒกวรยุทธ์หูดีกว่าคนอื่น ต่อให้นางซ่อนตัวโดย
            ไม่ขยับ เสียงหายใจและเสียงเต้นของหัวใจนางก็เปิดเผยร่องรอยของนาง
            ไปแล้ว
                                                            ึ
                                                        ั
                   ชายชุดด�ากลุ่มน้ใช้สายตาส่อสารกัน ทันใดน้นหน่งในชายชุดด�า
                                 ี
                                          ื
                                                       ึ
                                                   ่
                                                       ่
                                                                ี
                                                                ่
            ลงมอรวดเรวดุจสายฟ้า ดาบเยนเยยบคมกรบเลมหนงชตรงมาทนางอย่าง
                ื
                                                         ้
                                                         ี
                                                ิ
                                         ี
                                      ็
                      ็
            áÁ‹¹ÂíÒ
                   ชีเม่ยไม่ทันต้งตัวจึงสบตากับดวงตาสีด�าเย็นชาแล้วท�าได้เพียงมอง
                             ั
            อีกฝ†ายอย่างนิ่งงัน
                                                            ิ
                   บังเอิญเหลือเกิน นางจ�าคนผู้น้ได้ หลายวันก่อนเพ่งจะเจอ...บุรุษ
                                            ี
            เปลือยตรงล�าธาร
                   อี้เฟยจ้องนางอย่างดุดัน
                   หญิงผู้นี้อีกแล้ว นางน่าสงสัยจริงๆ ตามพวกเขามาตลอดทาง
                   “ใครส่งเจ้ามา”
                                           ั
                   ชีเม่ยถูกเขาถามใส่ในท่สุดก็ต้งสติได้ ในใจกระวนกระวาย ไม่รู้ว่า
                                      ี
            จะตอบอะไรขึ้นมาชั่วข³ะ
                   เวลาเดียวกันชายชุดด�าคนอื่นรายล้อมเข้ามา
                   “พูด! ใครส่งเจ้ามา ถ้าไม่พูดจะ¦่าเจ้า!”
                   ชีเม่ยตัวส่น คนพวกน้เอ่ยปากก็จะ¦่าคน จะต้องเป็นโจรแน่ๆ คิด
                           ั
                                     ี
                                                                          35
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42