Page 41 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 1
P. 41

ห
                                                                  เ
                                                                       น
                                                                    ยี
                                                                     ย
                                                                โ
                                                                โมเหยียน
                                                                  
                                                                 ม
            ทรงถอดใจเป็นอันขาด”
                   ทุกคนเก็บข้าวของเสร็จก็ออกเดินทาง ลืมหน่งชีวิตบริสุทธ์น้นไป
                                                        ึ
                                                                   ิ
                                                                    ั
            จนสิ้น
                                               ื
                    ี
                                                               ิ
                   อ้เฟยยืนอยู่ริมหน้าผา มองลงไปเบ้องล่างพลางขมวดค้วตรึกตรอง
            ผ่านไปครู่หนึ่งก็หันหลังจากไป
                   ตอนท่ชีเม่ยตกลงมาบนเตียงนางยังคงกรีดร้อง ช่วงเวลาคับขันน้น
                        ี
                                                                       ั
            นางกลับมาบ้านเซียนทันเวลาจึงไม่ได้ตกลงไปจนร่างแหลกเหลว
                   นางนอนอยู่บนเตียง ยังคงอยู่ในสÀาพตกใจ ไม่ว่าใครก็ตามตกลง

            ไปจากที่สูงเพียงนั้นก็คงตกใจจนทรุด
                                                ี
                                 ิ
                   เม่อครู่อันตรายย่งนัก นางคิด เช่นน้ไม่ได้การ นางต้องฝƒกฝนมาก
                     ื
            ขึ้น จะต้องฝƒกฝนให้สามารถกลับมาที่บ้านเซียนได้ทันทีทุกสถานการ³์
                                               ี
                                                      ั
                   เวลาน้นนางตกใจแทบแย่ โชคดีท่หน้าผาน้นสูง มีเวลาพอให้นาง
                        ั
            ตั้งสติ ช่วยชีวิตน้อยๆ ของตนมาได้
                   ชีเม่ยพจาร³าตนเองอยางลึกซ้ง คิดว่าตนเองจ�าเป็นต้องฝƒกฝนให ้
                         ิ
                                            ึ
                                      ่
                                                          ื
              ี
                               ิ
                                 ึ
            เช่ยวชาญและรวดเร็วย่งข้น จะได้ไม่ตกใจจนตัวแข็งท่อเม่อเจอสถานการ³์
                                                       ื
            อันตรายเช่นนี้อีกในÀายหลัง
                   เพ่อปลอบใจตนเอง ชีเม่ยหมกตัวอยู่ในบ้านเซียน ต้งใจดูแลสวน
                                                              ั
                     ื
            ผักแห่งใหม่ของตน
                   ท่หมู่บ้านซีเถียนท�านาปลูกข้าวเป็นงานล�าบาก แต่ส�าหรับชีเม่ย
                     ี
            ในตอนนี้ปลูกผักเป็นเรื่องที่นางมีความสุขที่สุด
                                                        ั
                                                       ี
                                                                  ื
                   ปลูกผัก ปลูกไม้ผล ปลูกสมุนไพร ท�าเช่นน้ท้งวันก็ไม่เหน่อย น่า
            เสียดายที่นางไม่รู้หนังสือ มิเช่นนั้นนางยังอยากอ่านหนังสืออีกด้วย
                                                                          39
   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46