Page 31 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 1
P. 31

ย
                                                                โมเหยียน
                                                                  เ
                                                                       น
                                                                 ม
                                                                  
                                                                    ยี
                                                                โ
                                                                   ห
                   นางก้มหน้าเพราะรู้สึกเขินอายท่ถูกเหลียงซงจ้องมอง จึงไม่ได้เห็น
                                             ี
            ความลังเลและขัดแย้งที่ปราก¯บนใบหน้าของเขา
                                                     ้
                   นางคิดในใจ เหลียงซงชอบนางถึงเพียงน หากนางเสนอ ไม่แน่
                                                     ี
            เขาอาจตกลงก็ได้
                   “พี่เหลียง...”
                   “ไปกับข้า” จู่ๆ เหลียงซงก็คว้าข้อมือของนาง “ให้ใครเห็นเจ้าไม่

            ได้ รีบซ่อนเร็วเข้า”
                                       ั
                   ชีเม่ยถูกเขาดึงตัวไป คร้นมองดูแผ่นหลังสูงใหญ่ของเขา ชีเม่ยคิด
                           ี
            ในใจ น่คือบุรุษท่พ่งพาได้ หากเขายินดีออกจากหมู่บ้านซีเถียนกับนาง
                            ึ
                   ี
            นางก็จะบอกเร่องบ้านเซียนกับเขา บ้านเซียนมีต้งหลายห้อง ยังสามารถ
                                                    ั
                         ื
            รักษามารดาท่ป†วยของเขาได้ ทุกคนออกจากหมู่บ้านซีเถียนแล้วใช้ชีวิต
                        ี
            ด้วยกันคงจะดีไม่น้อย
                   “พี่เหลียง...รอก่อน เดินช้าหน่อย เจ้าจะพาข้าไปที่ใด?”

                   เหลียงซงไม่ตอบ เขาแรงเยอะ ดึงนางเดินไปข้างหน้า
                   ชีเม่ยรู้สึกถึงความตึงเครียดของเขาจึงคิดไปว่าเขากลัวคนอ่นเห็น
                                                                   ื
            นาง จนกระทั่งเชือกหนามัดข้อมือทั้งสองของนาง นางถึงเงยหน้ามองเขา

            อย่างตกใจ
                   “พี่เหลียง?”

                   “ชีเม่ย ขอโทษด้วย”

                   ชีเม่ยตกตะลึง เบิกตามองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา ทันใดนั้นก็รู้ตัว
            “เจ้าจะมอบข้าให้หลี่ว์หรงหรือ”

                                                                   ึ
                   เหลียงซงมีสีหน้าละอายใจไม่กล้าสบตานาง ก้มหน้าเอ่ยข้น “ข้า
            ก็ไม่อยากท�าเช่นนี้ แต่แม่ของข้าต้องการเงินไปหาหมอ”

                                                                          29
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36