Page 29 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 1
P. 29

เ
                                                                   ห
                                                                    ยี
                                                                  
                                                                โมเหยียน
                                                                โ
                                                                 ม
                                                                     ย
                                                                       น
            หลี่ว์หรง ไม่สนความเป็นความตายของนางสักนิด
                                             ึ
                                                              �
                   ชีเม่ยนึกถึงแผนการอย่างหน่งข้นมาได้ จึงพูดด้วยน้าเสียงท่ฟังด ู
                                                                    ี
                                           ึ
                                         ื
            น่ากลัว “พวกเจ้าขายข้า ขโมยเคร่องประดับของท่านแม่ข้า ข้าตายตาไม่
            หลับ...” พูดถึงตรงนี้คนก็หายตัวไป
                   เคร้ง! ป้าสะใÀ้ตกใจจนหม้อในมือหล่นพ้น กรีดร้องพร้อมพุ่งตัว
                                                     ื
            ออกไปนอกประตู “ผี...”
                                    ื
                                                                   ื
                                                        ิ
                         ั
                   ชีเม่ยน่งอยู่บนกระเบ้องหลังคา มองป้าสะใÀ้ว่งหนีไปอย่างต่นกลัว
            พลางยิ้มอย่างเยาะเย้ย
                   ชาตินี้ชีวิตนี้นางจะไม่กลับมาอีกแล้ว
                   ที่จริงในใจชีเม่ยเคียดแค้น แต่นางไม่อยากแค้น ความแค้นท�าให้
                                                                   ี
                                   ึ
            นางไม่สบายใจ คิดอีกแง่หน่งหากไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวอย่างพวกเขาท่ส่งนาง
                     ื
            ไปเป็นเคร่องบูชายัญ นางจะได้บ้านเซียนมาได้อย่างไร ©ะน้นนางจึงไม่คิด
                                                             ั
            แค้นอีก

                   นางลูบรอยวงแหวนสีเงินบนนิ้วมือของนางเบาๆ มุมปากยกขึ้น
                                                                  ึ
                   ร่างอรชรหายไปจากบนกระเบ้องหลังคา ยามปราก¯ตัวข้นมาอีก
                                            ื
            ครั้งนางยืนอยู่ระหว่างคันนาแล้ว

                   ชีเม่ยอยากจะท�าสวนผักรอบๆ บ้านเซียน ดังนั้นนางจะต้องถอน
            ผักกลับไปลองปลูก ผลไม้รอบๆ บ้านเซียนหวานชุ่ม©่า นางมีลางสังหร³์
                                                        �
            ว่าหากท�าสวนผัก ผักจะต้องโตและอุดมสมบูร³์แน่ๆ

                   ระหว่างที่นางเดินไปตามคันนา คิดจะถอนผักไปสักหน่อย จู่ๆ ก็
            มีคนเรียกนาง

                   “ชีเม่ย?”

                   นางชะงักแล้วหันกลับไปมองอีกฝ†าย เป็นเหลียงซง

                                                                          27
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34