Page 16 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 1
P. 16

เซียนสำวซอนกำย 1
           เซ ียนสำ วซ อนกำ ย 1
                                                           ี
                  ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้นอนหลับหรือไม่ นางรู้สึกระปร้กระเปร่าย่งนัก
                                                                   ิ
                  พอกระปรี้กระเปร่าก็มีแรงมาส�ารวจห้องนี้

                                                           ื
                  นางอดแปลกใจไม่ได้ นอนหลับบนเตียงของคนอ่น แต่ไม่เห็นม ี
           ใครมาไล่นาง
                  ส่งท่ท�าให้นางย่งประหลาดใจก็คือ ตอนท่นางลงจากเตียงพบว่า
                   ิ
                               ิ
                      ี
                                                    ี
           ขาของตนเองไม่เจ็บแล้ว!
                  พอนางมองดูใกล้ๆ ก็พบว่าขาท่บวมจนทรมาน บัดน้กลับไม่เห็น
                                                             ี
                                            ี
           ร่องรอยบาดเจ็บใดๆ ไม่เพียงแต่ไม่เจ็บ ยังเดินได้แล้ว
                  นางลองย�่าเท้าไปข้างหน้า รู้สึกราวกับไม่เคยบาดเจ็บมาก่อน

                  นางประหลาดใจไม่กล้าเชื่อเรื่องมหัศจรรย์เช่นนี้ นางยังพบอีกว่า
           แผลที่ถูกกิ่งไม้เกี่ยวจนบนตัวถลอกมากมายหายเองโดยไม่ได้ทายา

                  หรือว่ามีเทพเซียนช่วยนางไว้ ที่นี่คือแดนเซียน?

                                   ี
                  ชีเม่ยคิดว่าท้งหมดน้เป็นเพราะได้เจอกับเทพเซียน หากไม่ใช่เทพ
                            ั
           เซียน จู่ๆ นางจะมาถึงท่น่ได้อย่างไร จู่ๆ บาดแผลบนตัวจะหายไปได้
                                ี
                                  ี
           อย่างไร
                  แต่หลังจากนางค้นหาไปรอบๆ ห้องก็พบว่าไม่มีแม้แต่เงาคน ไม ่

           เห็นแม้แต่ร่องรอยว่ามีคนเคยอยู่
                  ชีเม่ยออกจากห้อง นางต้องตกตะลึงกับทิวทัศน์Àายนอกอีกครั้ง

                                             ี
                                                         ้
                                                         �
                                              ้
                                                      ิ
                              ู
                  ทะเลสาบและÀเขา Àเขาเขียวขจลอมรอบ ผวนาของทะเลสาบใส
                                    ู
                                                          ั
           ราวกับกระจก น้าตก กล่นหอมของบุปผา ต้นไม้ชอุ่ม อีกท้งท้องฟ้ากระจ่าง
                        �
                               ิ
           นางไม่อาจบรรยายด้วยค�าพูด แม้หมู่บ้านซีเถียนมีÀูเขาและแม่น�้าเช่นกัน
           แต่เทียบกับที่นี่แล้วต่างกันราวฟ้ากับเหว
                  “แดนเซียน...ข้าต้องอยู่ที่แดนเซียนแน่ๆ...”
       14
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21