Page 15 - อ่านฟรี สายเลือดมนตราเพลิงพิโรธ
P. 15

HANA YAKOU


                ฉันปฏิเสธอีกครั้ง แต่พอโดนปนข่มขู่ฉันก็ฝนใจผ่ำตัดครั้งที่สองทั้งน�้ำตำ
                เด็กหญิงรอดชีวิตมำได้ประมำณสำมวัน แต่แล้วร่ำงกำยก็แสดงปฏิกิริยำต่อต้ำน

          และเสียชีวิตในเวลำต่อมำ

                “ซำมูเอล ให้ฉันกลับบ้ำนเถอะ”
                ฉันร้องไห้ขอร้องซำมูเอลด้วยควำมหวำดกลัวและควำมรู้สึกผิดท่มีส่วนร่วมกับ
                                                                ี
          กำรทดลองมนุษย์ ฉันรับปำกกับเขำว่ำจะไม่แพร่งพรำยสิ่งที่เห็นและได้ยินจำกที่นี่ให้ใคร

          รู้เป็นอันขำด แต่ซำมูเอลไม่เช่อฉัน ฉันหำช่องโหว่และพยำยำมหลบหนีหลำยคร้ง แต่ก ็
                                                                     ั
                                ื
          โดนยำมจับได้ตรงทำงเดินหรือไม่ก็ทำงออกทุกคร้งไป นอกจำกเวลำผ่ำตัดแล้วฉันถูกใส่
                                              ั
          ตรวนมือกับตรวนเท้ำขังไว้ในห้องตลอดเวลำ

                                                           ื
                                                                  ิ
                ฉันถูกขังอยู่ในอำคำรไร้หน้ำต่ำง ไม่รู้ฤดูกำล และกำรรับรู้เร่องเวลำเร่มผิดเพ้ยน
                                                                       ี
          กระท่งควำมหวังลมๆ แล้งๆ ท่มีในตอนแรกว่ำอดีตภรรยำและลูกๆ อำจตำมหำฉันอยู่ก ็
                                ี
              ั
          ค่อยๆ จำงหำยไปด้วย
                วันเวลำล่วงเลยไป ฉันถูกขังอยู่ในศูนย์วิจัยแห่งนี้ได้ประมำณหนึ่งปีแล้ว
                                                                     ั
                นับศพจำกกำรทดลองมนุษย์ได้สิบศพ ฉันถูกบังคับให้จัดกำรศพเหล่ำน้นด้วย
          ซำมูเอลพำเด็กจำกท่ไหนไม่รู้มำศูนย์วิจัยเร่อยๆ มีต้งแต่อำยุไม่ก่เดือนไปจนถึงสิบขวบ
                                                ั
                                         ื
                                                          ี
                         ี
                                                      ั
                ี
                                          ั
                                                         ี
          วิธีกำรท่เขำได้เด็กมำต้องไม่ปกติแน่ๆ นับต้งแต่กำรผ่ำตัดคร้งท่ห้ำฉันก็สูญเสียอำรมณ์
          และควำมรู้สึก แค่หำยใจท�ำงำนให้เสร็จๆ ไป
                        ี
                ด้วยเหตุน้ตอนเด็กคนน้นโดนพำตัวมำ ฉันคิดด้วยควำมรู้สึกตำยด้ำนเหมือนเคย
                                 ั
          ว่ำ ถึงอย่ำงไรเด็กคนนี้ก็ต้องตำย
                ซำมูเอลก�ำลังคิดอะไรอยู่ ท�ำไมเขำถึงท�ำเรื่องชั่วช้ำเช่นนี้
                วันรุ่งข้นหลังจำกกำรผ่ำตัดผ่ำนพ้นไปอย่ำงสงบ สัญญำณชีพของเด็กคนน้นยัง
                     ึ
                                                                      ั
          คงที่
                                                                      ี
                ควำมหวังเลือนรำงผุดข้นในใจจนฉันต้องเตือนตัวเองว่ำอย่ำคำดหวังสูง ท่ผ่ำน
                                  ึ
                                         13
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20