Page 12 - อ่านฟรี สายเลือดมนตราเพลิงพิโรธ
P. 12

สายเลือดมนตรา
                                       เพลิงพิโรธ

                วันหนึ่งจู่ๆ ซำมูเอลก็มำหำที่คฤหำสน์และพูดกับฉันว่ำ
                “โรเจอร์ ฉันเห็นนำยมีแววเลยอยำกจ้ำงงำนนำย”

                เส้อผ้ำและเคร่องประดับบนตัวซำมูเอลล้วนเป็นสินค้ำช้นเลิศ บ่งบอกได้ว่ำเขำ
                                                         ั
                           ื
                  ื
             �
          ต้องร่ำรวยมำกแน่ๆ ซำมูเอลบอกว่ำเขำก�ำลังมองหำหมอฝีมือดี ค่ำตอบแทนสูงกว่ำตอน
                                          ึ
                                                                 ี
          ท�ำงำนอยู่โรงพยำบำลใหญ่เสียอีก ตัวฉันซ่งถูกต้อนจนมุมจึงตอบรับงำนน้ทันทีโดยไม่
          ลังเล
                ซำมูเอลเชิญฉันไปยังศูนย์วิจัยซึ่งสร้ำงขึ้นในสถำนที่ห่ำงไกลผู้คน บริเวณรอบๆ
                                                                     ื
          ตัวอำคำรมีกำรรักษำควำมปลอดภัยแน่นหนำ ทหำรยำมถือปนตรวจตรำผู้มำเยอนท้ง ั
          ตอนเข้ำและตอนออก และเมื่อฉันมำถึงตัวอำคำร ซำมูเอลก็พำฉันลงไปยังชั้นใต้ดิน

                “โรเจอร์ สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ ห้ำมเปดเผยให้ใครรู้เป็นอันขำด”
                                 ี
                                         ิ
                                                       ั
                ซำมูเอลเตือนฉันเช่นน้พร้อมรอยย้มบนใบหน้ำทุกคร้ง ฉันไม่รู้เลยว่ำตัวเองต้อง
          ท�ำอะไรจนกระทั่งตัวอย่ำงทดลองถูกอุ้มมำอยู่ตรงหน้ำ ให้สำบำนต่อพระเจ้ำเลยก็ได้ ถ้ำ
          รู้ว่ำเป็นเร่องไร้มนุษยธรรมอย่ำงน้ฉันคงปฏิเสธข้อเสนอไปต้งแต่แรก จริงอยู่ว่ำฉันเคยท�ำ
                                                     ั
                                  ี
                 ื
          ผิดพลำดทำงกำรแพทย์ แต่เนื้อแท้แล้วฉันเป็นคนดีมีศีลธรรม
                “เอำละ นี่คืองำนของนำย”
                                                    ั
                ซำมูเอลน�ำตัวอย่ำงทดลองออกมำยังห้องผ่ำตัดช้นใต้ดิน ฉันหยิบบันทึกประวัต ิ
                                          ี
                     ิ
          ออกมำดูและเร่มตรวจสอบตัวอย่ำงทดลองท่นอนอยู่บนเตียงผ่ำตัด เป็นเด็กชำยผิวขำว
                                         ื
                          ี
                                             ิ
          อำยุสิบขวบ เจ้ำหน้ำท่ทำงกำรแพทย์คนอ่นๆ เร่มวำงยำสลบและเตรียมกำรผ่ำตัดด้วย
          สีหน้ำไร้อำรมณ์ประหนึ่งใส่หน้ำกำกละครโน
                “ฉันอยำกให้นำยฝังหินก้อนนี้เข้ำไปในหัวใจของเด็ก”
                                                            ู
                                               ั
                                 ี
                               ิ
                ซำมูเอลหยิบก้อนหนสร้งทอแสงระยบระยบขนำดเส้นผ่ำนศนย์กลำงประมำณ
                                           ิ
                                  ุ
          เจ็ดเซนติเมตรออกมำ ฉันไม่เข้ำใจว่ำเขำก�ำลังพูดอะไรอยู่
                “พูดอะไรน่ะครับ...?”
                                         10
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17