Page 36 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 36

SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ

          เอนดิ้ง......ใช่ไหม? รู้สึกเหมือนจะลืมอะไรบางอย่างไป
                “ไปกันเถอะ”

                                                                ิ
                ฮารุฮิพูดโดยไม่สนใจบรรยากาศรอบข้าง ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยย้มแห่งชัยชนะ
                          ี
                “น่าเสียดายท่สมบัติหายไปหมด แต่ช่วยไม่ได้ พวกเราปราบจอมมารและช่วย
                                                                   ี
          โลกไว้ได้ พระราชาคงพอใจแล้วล่ะ กลับกันดีกว่า ต้องรีบไปวางแผนจัดงานเล้ยงฉลอง
          ชัยชนะ”

                     ื
                            ี
                ปกติเร่องแบบน้มันต้องรอให้คนอ่นจัดให้ไม่ใช่มาวางแผนเอาเองนะ แถมไม่ใช่
                                         ื
          ที่บาร์เหล้าด้วย แต่ควรเป็นงานยิ่งใหญ่ในท้องพระโรงของพระราชวัง—
                             ี
                              ี
                   ิ
                      ี
                                                  ี
                                              ี
                                               ั
                ไม่ส เด๋ยวก่อน ท่ท่เราควรกลับไปไม่ใช่ท่น่นน่นา เราปราบจอมมารได้แล้ว นั่น
                      �
                                                    ี
          หมายความว่าทาภารกิจสาเร็จ ถ้าเป็นเกม RPG ป่านนเพลงจบน่าจะดังข้นมาได้แล้ว
                                                    ้
                             �
                                                                 ึ
          และพวกเราก็ควรจะกลับไปที่โลกเดิมด้วย
                “มิสชันอินคอมพลีต”
                นางาโตะพึมพ�าและหันมามองผม ผมเบิกตากว้างด้วยความสงสัย นางาโตะพูด
          ต่อด้วยน�้าเสียงราบเรียบ
                “ดูเหมือนจะมีบทลงโทษ”
                                                   ั
                ผมงงหนักกว่าเก่า ยืนน่งเหมือนเสาธง ทันใดน้นทิวทัศน์รอบตัวก็เปล่ยนแปลง
                                                                   ี
                                  ิ
          ไปอย่างส้นเชิง ป่าและภูเขาพังทลาย ท้องฟ้ามืดแผ่ขยายอย่างรวดเร็ว ท้องฟ้า? ไม่ใช่แค่
                ิ
          นั้น ดาวไม่กะพริบ แต่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาวรอบทิศ 360 องศา
                “......” ผม นางาโตะ โคอิซึมิ และคุณอาซาฮินะต่างอึ้ง
                คงต้องพูดอีกครั้ง เหมือนที่รู้สึกครั้งแรกตอนหลุดเข้ามาในโลกแฟนตาซี
                “นี่มันอะไรกันเนี่ย”
                                               ี
                                                                 ี
                           ื
                อีกแล้ว—ก็เบ่ออยู่หรอกท่ต้องพูดแบบน แต่มันไม่รู้จะพูดอะไรด—รู้ตัวอีกท ี
                                               ้
                                    ี
                                                            ื
          พวกเราก็มาอยู่ในอวกาศ ผมเห็นตัวเองจับคันบังคับอะไรสักอย่าง เม่อพยายามกวาดตา
          มองก็เห็นอุปกรณ์แบบเรโทรฟิวเจอร์รอบๆ ในห้องนักบินของยานอวกาศ สายตาผมไป
          สะดุดท่ฮารุฮิ นางาโตะ และคุณอาซาฮินะในชุดประหลาดๆ สามสาวอยู่ในชุดท่เปิดเผย
                                                                    ี
               ี
          ให้เห็นเนื้อหนัง และอยู่ในท่าทางวาบหวิวเอามากๆ
                “โอ้โฮ”
                                         34
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41