Page 17 - อ่านฟรี! ป่วยรักช่วยรักษาหน่อยครับ (เล่มเดียวจบ)
P. 17
WAKI NAKURA
N&D ซึ่งมีพนักงานผู้หญิงมากกว่าจึงยอมรับได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงอะไร
ั
เน่องจากผอมเพรียวท้งร่างท�าให้มักจะถูกมองว่าอ่อนแอ หากให้พูดว่าไม่พอใจ
ื
ี
ไหมก็คงไม่พอใจ ต่อให้ฝกร่างกายแค่ไหนก็ไม่มีกล้ามจึงท�าอะไรไม่ได้ อายุย่สิบหกปแล้ว
ี
เขาเลยยอมตัดใจว่าร่างกายตัวเองเป็นแบบน้ ท่จริงอยากเป็นชายก�าย�าเหมือนโคสุเกะ
ี
ที่เดินอยู่ข้างๆ ในเวลานี้มากกว่า
“วาคามิยะเนี่ยเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ เนอะ”
คาซึกิเผลอพึมพ�าความในใจ โคสุเกะเหลือบมองลงมาแวบหน่งก่อนจะตอบกลับ
ึ
อย่างเขินอายว่า “พูดอะไรน่ะ”
“...อิเคโนอุเอะ”
“อะไร?”
โคสุเกะชี้นิ้วไปยังสวนสาธารณะเล็กๆ ที่อยู่นอกเส้นทางมุ่งสู่สถานีรถไฟใต้ดิน
“แวะหน่อยไหม ให้สร่างเมา”
ิ
ี
�
ลมหายใจท่ออกจากปากเป็นสีขาวจางๆ เป็นค่าคืนส้นเดือนมกราคม ยังมีเวลา
อีกหน่อยก่อนรถไฟเท่ยวสุดท้าย แต่ว่าชอบอะไรในสวนสาธารณะ ผู้ชายด้วยกันถึงต้อง
ี
ไปตอนกลางคืน
ั
่
้
ุ
ิ
ึ
่
้
็
้
�
ี
ุ
่
แตไมมเหตผลใหปฏเสธ ถงไมไดเมาขนาดตองทาใหสรางคาซกกยงตามโคสเกะ
่
้
ึ
ิ
เข้าสวนสาธารณะไป ในพื้นที่มีต้นไม้ใบเขียวปลูกไว้เพียงเล็กน้อย มีชิงช้ากับกระดานลื่น
และม้านั่งท�าจากไม้สองตัววางเรียงกัน
โคสุเกะซ้อกาแฟกระปองจากเคร่องขายของอัตโนมัติตรงทางเข้าสวนสาธารณะ
ื
ื
ก่อนจะยื่นให้คาซึกิหนึ่งกระปอง
“ฉันเลี้ยง”
ื
ี
โคสุเกะหยุดคาซึกิท่ก�าลังจะหยิบกระเปาสตางค์ออกมาจากกระเปาเส้อโคตแล้ว
หัวเราะหึ
15
