Page 45 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 45

ม
                                                                  
                                                                โมเหยียน
                                                                โ
                                                                  เ
                                                                     ย
                                                                       น
                                                                   ห
                                                                    ยี
                            ี
                                                                ี
            รายนามÈัสตราวุธท่พอจะดูได้ หากน�าไปเทียบกับป‚Èาจในโลกท่กว้างใหญ่
            ไพÈาลนี้ สามารถอยู่ในหนึ่งร้อยอันดับแรกได้ก็ควรจะแอบยิ้มแล้ว
                                  ิ
                   แม้เซียวเฟยจะหย่ง แต่ก็รู้ดีว่าการเอาตัวรอดในยุทธÀพจ�าเป็น
                                                                  ื
                                                   ี
                                                ิ
            ต้องรู้ระดับความสามารถของตัวเองให้ดี ส่งท่นางต้องการไม่ใช่ช่อเสียง
            จอมปลอมที่คนอื่นเยินยอ แต่คือพลังความแข็งแกร่งที่แท้จริง
                   นางเป็นป‚Èาจที่มีความทะเยอทะยานอยากจะก้าวหน้ามาตลอด
                                        ิ
                   ต้วนมู่ไป๋มองสีหน้าสงบน่งไม่ร้อนรนของนางอย่างพิจารณา จู่ๆ
            ก็ยิ้มออกมา
                   “วิญญาณอาวุธจะกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ต้องใช้เวลาบ�าเพ็ญกว่า

            หม่นป‚ เพราะเดิมไม่มีชีวิตจิตใจจึงย่งยากข้นไปอีก แต่เจ้าไม่เพียงบ�าเพ็ญ
                                               ึ
                                          ิ
               ื
                           ี
                                                          ิ
                                        ั
            จนมีร่างมนุษย์ ท่หาได้ยากกว่าน้นคือไหวพริบ สรรพส่งล้วนมีวิญญาณ
            แต่ไหวพริบนั้นหาได้ยากกว่าวิญญาณมาก”
                                                                ่
                   แววตาของเซียวเฟยมีประกายวูบหนึ่ง พูดว่า “ในเมื่อทานเซียนรู ้
            ว่าข้ามีไหวพริบ ก็น่าจะรู้ว่าข้าไม่อยากตกเป็นทาสรับใช้ของคน”
                   ต้วนมู่ไป๋พยักหน้าเห็นด้วย “เป็นทาสรับใช้คนก็ไม่น่าร่นรมย์นัก
                                                                ื
            จริงๆ อยู่คนเดียวเป็นอิสระคงจะดีมาก”

                   เซียวเฟยได้ยินดังนั้นก็มีสีหน้ามีความหวัง
                   “ก็เพราะรู้ว่าเจ้าไม่ชอบถูกควบคุม การเจรจาคงใช้ไม่ได้ผล ถึงใช้

            วิธีจับเจ้ามานี่อย่างไร”

                                                     ื
                                   ึ
                                                ี
                   เซียวเฟยหน้าบูดบ้งลงทันที คนผู้น้มาเพ่อแกล้งหยอกนางเล่นๆ
            หรือ?
                   “ต่อรองกับเจ้าสักข้อได้หรือไม่”

                   นางพูดอย่างโมโห “ข้าป¯ิเสธได้หรือ?”

                                                                          43
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50