Page 13 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 13

AOI MIYAO


                  “อะ...อึก...!”

                                       ิ
                  ชายหนุ่มขมวดค้วเล็กน้อยอ่มเอมกับความกระชับของก้อนเน้อ จากน้นก็ดึงขา
                                                                     ั
                                                               ื
                              ิ
           ท่อนล่างอันอ่อนระทวยของมิโคโตะเข้าหาตัว ความร้อนและชีพจรของชายหนุ่มถ่ายทอด
           ผ่านส่วนท่แนบชิดกันจนไม่เหลือช่องว่าง ซ้อนทับและประสานเป็นหน่งเดียวกับความร้อน
                   ี
                                                             ึ
           และชีพจรของมิโคโตะ
                                                                    ื
                                     �
                  “...ยังไม่พอ...ฉันยังไม่หนาใจเลย เธอต้องอยู่กับฉันจนกว่า...ความห่นกระหาย
           นี้จะได้รับการเยียวยา มิโคโตะ...”

                  ดวงตาทั้งสองข้างของชายหนุ่มหยาดเยิ้มสะท้อนแสงแห่งราคะ
                  “อย่า...”

                                                                    ี
                  แม้รู้ว่าไม่ได้ผลแต่มิโคโตะก็พยายามร้องขอสุดก�าลัง เขาไม่ใช่คนแบบน้สักหน่อย
           ...เขาเป็นคนใจดี ไม่เคยดูถูกเด็กบ้านนอกไม่รู้ประสาอย่างตน แถมคอยดูแลเป็นอย่างด ี

           อีกต่างหาก อยากให้เขากลับไปเป็นคนเดิมคนนั้น

                  “...หยุดเถอะครับ...โอคุสึกิซัง...อึก...!”
                                           ื
                         �
                  แต่เสียงร่าร้องกลับไปไม่ถึง ก้อนเน้อดุดันกวนช่องท้องของมิโคโตะอย่างไร้ความ
           ปรานี เสียงของเหลวเหนียวเหนอะหนะภายในดังแทรกออกมา
                  “อ้า...มิโคโตะ...มิโคโตะ...อึก...!”

                                                             ์
                                               ์
                  ทามกลางอากาศที่ชื้นขึ้นกะทันหัน สัตวรายในคราบมนุษยก�าลังส่งเสียงค�าราม
                   ่
                                                ้
           และเริ่มกลืนกินเหยื่อที่น่าสงสารอีกครั้ง

                  “มิโคโตะ มีแขกมาหา บอกว่าอยากเจอแกน่ะ...”

                  ต้นเดือนตุลาคมช่วงเวลาท่ฤดูใบไม้ร่วงคืบคลานเข้ามา คุรุมิซาวะ มิโคโตะก�าลัง
                                     ี
           วาดภาพอยู่ริมฝงแม่น�้า แล้วทัตสึโกโร่ผู้เป็นปูก็เดินเข้ามาหาด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

                  “...มีแขก มาหาผมเหรอ...?”


                                          11
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18