Page 35 - อ่านฟรี สะสม LIKE ให้เป็น LOVE
P. 35

สะสม LIKE ให้เปน LOVE
                                             ็


                                                               ี
                ั
          ก็ต้องหว่นไหวเป็นธรรมดาอยู่แล้ว สึงุมิคิดพลางกลืนก้อนความประหม่าท่ติดอยู่ในล�าคอ
          กลับลงไป
                โดมิโนที่เริ่มล้มไปแล้วย่อมไม่มีทางหยุดยั้ง เขาท�าได้เพียงเหม่อมองแผ่นโดมิโน

          ล้มต่อเนื่องไปเรื่อยๆ และเฝารอจนกว่ามันจะจบลง
                “โทโยฮิระซัง มาอยู่กินกับผมเถอะครับ”

                                 ิ
                                                    ่
                                   ื
                         ื
                               ึ
                                ุ
                                                   ้
                                                   ู
                                         ่
                                                  ่
                                      ่
                                      ี
                                                    ี
                       ื
                                                      ้
                 ิ
                คโยชโรยนมอมาหาสงม มอทเคยชวยงานมาไมรกครง เพราะรจากประสบการณ ์
                                                             ้
                                                             ู
                                                      ั
                       ่
                      ่
                    ิ
          ว่าชายคนนี้ไว้วางใจได้ สึงุมิจึงยิ่งรู้สึกเหมือนสายตาและความรู้สึกถูกดึงดูดไปง่ายๆ
                                                                 ี
                      ี
                ...ดะ เด๋ยวก่อนตัวฉัน แข็งใจไว้ จะอยู่ร่วมบ้าน? อยู่กิน? กับผู้ชายท่บอกว่าชอบ
                                                          ื
                                                            ี
                                                     ั
                            ี
                                  �
          ฉันเน่ยนะ จะว่าไปหมอน่เอาแต่ย้าค�าว่า ‘อยู่กิน’ มาตลอดต้งแต่เม่อก้แล้ว น่ากลัวชะมัด!
              ี
                                                             ี
                                             ั
                ถึงจะกลัวแต่ทางรอดก็มีแค่ทางน้เท่าน้น คิดยังไงแผนการท่จะช่วยปกปองท้ง
                                         ี
                                                                         ั
                                               ื
                                                  ั
                                            ี
          งานและสถานะพร้อมๆ กับต่อชีวิตโดยหลบเล่ยงเร่องท้งหมดอย่างงดงามก็ไม่มีทางอ่น
                                                                        ื
          แล้ว
                                                                  ี
                   ี
                ในท่สุดสึงุมิก็จับมือคิโยชิโร่ ด้วยความรู้สึกราวกับคว้าเชือกช่วยชีวิตท่มีอยู่เพียง
          เส้นเดียว
                                         32
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40