Page 37 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 37

ล
                                                                 ย
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                              ห
                                                                  เ
                                                                     น
                                                                    น
                                                                   อิ
                                  ิ
                            ิ
                          ื
                                      ึ
            อากาศอีก แต่ย่นน้วมือน้วหน่งซ่งเห็นข้อชัดเจนและขาวสะอาดหมดจด
                                        ึ
                     ิ
                                    ิ
                                                          ิ
            ออกมา จ้มลงบนแก้มอวบอ่มแ½งความนวลเนียนนุ่มน่มดุจผิวทารกของ
            แม่นางน้อยราวกับหย่งเชิงอยู่ก็ไม่ปาน นุ่มน่มเหมือนกับขนแกะอย่างไร
                               ั
                                                 ิ
            Í‹ҧ¹Ñé¹
                     ั
                                                  ี
                   “ช้นเลิศ แต่ก็ยุ่งยากน่าร�าคาญเป็นท่สุด” เสียงแค่นจมูกของเขา
            หนักหน่วงขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาขยับเอี้ยวไปทางด้านหลัง
                   ประกายแสงเป็นจุดๆ ท่ส่องวูบไหวอยู่ในป†าสนหม่นแสงลงไป
                                        ี
            เพราะสายตาคมกริบเยียบเย็นของเขา
                   บรรดาสัตว์ร้ายที่จ้องเขมือบ ‘สิ่งล�้าค่า’ ได้แต่แอบมองน�้าลายสอ
                                            ื
            อยู่ไกลๆ ไม่กล้าเข้ามาใกล้ เพราะว่าเบ้องหน้า ‘ส่งล้าค่า’ มีสัตว์ร้ายสูงส่ง
                                                       �
                                                     ิ
                                         ั
            ไร้เทียมทาน ตบะแข็งแกร่งน่าหว่นเกรง อุปนิสัยใจคอแปลกพิลึกคอย
            ปกป‡องคุ้มครองอยู่
                                                 ิ
                   สรรพชีวิตท่บ�าเพ็ญตบะอยู่บนเขาหล่นหรานมีมากมาย ทุกคนอย ู่
                             ี
            ร่วมกันอย่างสุขสงบไร้ความวุ่นวาย ไปตามทางของใครของมัน หากมีความ
                                                             ั
            ขัดแย้งใดก็เป็นเพียงการทะเลาะวิวาทเล็กๆ น้อยๆ เท่าน้น ไม่เคยเป็น
                                                       ี
              ื
            เร่องราวใหญ่โตจน ‘ราชันแห่งขุนเขา’ อย่างเขาผู้น้ต้องลงมาสะสางเอง
                                        ี
            เพราะÀูตพรายน้อยใหญ่เหล่าน้ล้วนรู้จักกาลเทศะเป็นอย่างมาก รู้จัก
                                                                    ื
                            ี
                                                          ้
                                                       �
            เอาตัวรอดหลบหลกÀยนตรายยง รดแก่ใจว่าหากทาใหเขาต้องลงมอเอง
                                           ี
                                          ู
                                          ้
                                       ิ
                                       ่
                                ั
            ละก็ ไม่ว่าใครถูกใครผิดก็คงจะไม่ได้อยู่ดีมีสุขกันทั้งหมด
                   เขาหล่นหรานจงปลอดÀัยสงบสขÀายใต้การการาบของ ‘ราชัน
                         ิ
                                                          �
                                              ุ
                                ึ
            แห่งขุนเขา’ ตนหนึ่งเสมอมา
                   แต่ดูตอนนี้สิ...
                                                                     �
                                                         ิ
                               ี
                   มีÀูตผีป‚ศาจก่ตนกันแน่ท่พากันมาเพราะได้กล่นหอมหวน ซ้ายัง
                                        ี
                                                                          35
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42