Page 31 - อ่านฟรี ยืมหัวใจแลกรักจริง
P. 31

ยืมหัวใจแลกรักจริง



                                                            ื
                มาโนะถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดท่หนักย่งกว่าความเหน่อยหน่าย มองจาก
                                                 ิ
                                            ี
          มุมมาโนะ ซากุคงก�าลังพูดเรื่องโง่เง่าอยู่ เขารู้ตัวดี แต่ซากุก็จริงจัง
                “แค่จนกว่าอาการของท่านปู่จะดีขึ้นก็พอครับ ผมอยากให้ท่านปู่ดีขึ้นเร็วๆ โดย

          ไม่ต้องคอยห่วงเรื่องผม”
                “.....”

                มาโนะเงียบไปสักพัก

                “...คุณมาโนะ?”
                “...ผมยังไม่ได้บอกคุณเลยครับ”

                พอรถออกตัวเพราะไฟเขียว จังหวะเดียวกันมาโนะก็ปรับน�้าเสียงแล้วเริ่มพูด

                “ผลตรวจเมื่อวาน พบอาการผิดปกติเล็กน้อยที่หัวใจของท่านอิจิโซครับ”
                “เอะ...”

                ซากุเงยหน้าขึ้น
                “คิดว่าวันน้คงได้ฟังรายละเอียดจากท่านอิจิโซโดยตรงครับ เห็นว่าจ�าเป็นต้อง
                         ี
          ผ่าตัด ขึ้นอยู่กับผลตรวจหลังจากนี้ เพราะฉะนั้นดูท่าจะออกจากโรงพยาบาลไม่ได้อีกสัก

          ระยะครับ”
                “...เรื่องแบบนั้น...”

                                         ั
                                     ู
                                                                 ุ
                                                          ิ
                                                      ี
                                              ื
                                           ู
                                              ่
                จากเรองสบายๆ ไร้สาระ จ่ๆ กลบพดเรองเคร่งเครยดจรงจง ซากเลยชะงกไป
                                                            ั
                                                                      ั
                     ื
                     ่
                                                       ึ
                   ี
                        ี
          ร่างของแม่ท่นอนเห่ยวแห้งอยู่เงียบๆ บนเตียงผู้ป่วยปรากฏข้นในหัว ซากุเปิดริมฝปาก
          ข้นหลายคร้งทว่าก็ปิดลงเพราะหาค�าพูดเหมาะๆ ไม่เจอ เหมือนโลกส่นไหวจนรู้สึกไม่ด ี
                                                             ั
                  ั
           ึ
          ขึ้นมา
                “แต่ว่า...แต่ว่าจะดีขึ้นใช่ไหมครับ? ท่านปู่จะหายสินะครับ?”
                “ตอนนี้เขาบอกว่าไม่เกี่ยวพันถึงชีวิตทันทีครับ”
                “...ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ”
                                         28
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36