Page 28 - อ่านฟรี ยืมหัวใจแลกรักจริง
P. 28

TSUKIKO YUE


                ไม่ถามว่าท�าไมถงร้ล่ะ มาโนะเป็นมอขวาของป่ท้งเร่องงานและเร่องสวนตัว อย่าง
                                                 ู
                            ึ
                                         ื
                              ู
                                                  ั
                                                                 ่
                                                              ื
                                                     ื
          เรื่อง ‘ดูตัว’ ที่มากะทันหันเกินไปก็รู้สึกกระทั่งว่ามาโนะอาจเสนอมา
                “ท่านอิจิโซท้อแท้เลยนะครับว่าอุตส่าห์เป็นคนดีๆ น่าเสียดาย”
                “...อืม...”
                     ื
                        ี
                เป็นเร่องท่รู้อยู่แล้ว แต่พอได้ยินชัดเจนจากปากมาโนะก็ช็อก ซากุเองไม่ได้อยาก
          ท�าให้ปู่ที่อ่อนแอลงเพราะป่วยต้องหดหู่ยิ่งขึ้นไปอีก แต่ว่า
                “ไม่สนใจจริงๆ เหรอครับ”
                “...นั่นสินะ”

                   ี
                                                              ื
                           ั
                        ื
                “เก่ยวกับเร่องน้น ผมได้ยินมาว่าท่านอิจิโซไปทาบทามมาเอง เพ่อเป็นการรักษา
          หน้าท่านอิจิโซด้วย ลองไปพบดูสักครั้งเป็นไงครับ”
                “แต่ว่า...”
                ท้งท่ไม่ได้มีความต้งใจแบบน้นแต่กลับไปพบเพียงเพราะแค่ต้องไปพบ จะไม่ย่ง ิ
                              ั
                                     ั
                    ี
                  ั
          เสียมารยาทต่ออีกฝ่ายเข้าไปใหญ่เหรอ
                แม้จะขุ่นเคืองใจ สุดท้ายซากุก็พูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก
                                                               ั
                                             ั
                            ี
                มาโนะเป็นคนท่มากความสามารถมาต้งแต่ตอนยังเป็นผู้อบรมส่งสอนซากุแล้ว
                                                           ี
          ส�าหรับซากุ เขาเป็น ‘คนน่ากลัว’ ในหลากหลายความหมาย ซากุท่เติบโตโดยพยายาม
          อยู่เคียงข้างแม่ซ่งเจ็บป่วยออดๆ แอดๆ เดิมทีก็เป็นเด็กไม่ซุกซนเหมือนเด็กๆ อยู่แล้ว
                      ึ
          ดังนั้นแค่พูดจาอึกๆ อักๆ ก็รู้สึกว่าไปท�าให้เขาหงุดหงิดแล้ว
                ตอนนี้เองมาโนะพูดเด็ดขาดชัดเจนด้วยน�้าเสียงไม่เกรงใจ

                                                                       ี
                “ได้ยินว่าคุณบอกท่านอิจิโซไปว่ามีคนท่คบหาอยู่ แต่คงโกหกสินะครับ เท่าท่ผม
                                             ี
          รู้ ปัจจุบันคุณไม่มีคนที่คบหากันแบบนั้น”
                “...ขอโทษครับ”

                ซากุคอตกทันที มาโนะถอนหายใจหนักๆ


                                         25
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33