Page 47 - อ่านฟรี ไขปริศนาลับกับนายท่าน
P. 47

KUSUDA MASAKI


                “เชิญครับ”
                อายูมุพยายามระงับอาการใจสั่น และในที่สุดก็ไขกุญแจส�าเร็จ อายูมุเปดประตู

                                                         ี
                                        ี
                                ั
          ออก กดสวิตช์ข้างผนัง ทันใดน้นทางเข้าท่ยืนแค่คนเดียวก็แน่นเอ๊ยดแล้ว กับห้องขนาด
              ื
                                                      ื
          หกเส่อซ่งมีอยู่แค่ห้องเดียวก็กระโจนเข้าสู่สายตา โชคดีท่เม่อเช้าพับฟูกนอนเก็บเข้าตู้
                ึ
                                                    ี
                              ั
          เรียบร้อย ทว่าหลังใช้เวลาท้งวันอยู่ในคฤหาสน์ริวโทคุจิ พอกลับมามองห้องตัวเองอีกคร้ง ั
          มันดูแคบไปถนัดตาจนอดสงสัยไม่ได้ว่า ‘นี่คือห้องน�้าเหรอ’
                “คะ แคบจริงๆ ด้วยนะครับ”
                                  ี
                เพ่งนึกเสียใจเอาปานน้ ไม่น่าพามาซามุเนะลูกชายคนรองของมหาเศรษฐีมา
                  ิ
          เย่ยมบ้านเลย รู้ง้น่าจะให้เขารอท่ร้านอาหารครอบครัวใกล้ๆ แล้วค่อยว่งกลับบ้านเอารูป
           ี
                                                             ิ
                      ี
                                  ี
          ไปให้ดู
                “ไม่เลย ขอโทษที่มารบกวนกะทันหัน”
                มาซามุเนะก้มศีรษะลงแล้วถอดรองเท้าออก
                                                                    ็
                               ่
                               ึ
                          ้
                          ึ
                                                      ็
                หลงก้าวขาขนมาหนงก้าว สายตาของมาซามเนะกหนไปทางโต๊ะตวเลกหน้าต้ ู
                                                  ุ
                                                                 ั
                   ั
                                                       ั
                                          ี
                                              ั
                   ั
           ้
           ื
                      ี
          เสอผ้า ตรงน้นมกล่องสีขาวสองกล่องวางเคยงคู่กน พร้อมภาพถ่ายของพ่อแม่และแผ่น
          ปายวิญญาณ
                “...อ้อ...นั่นคืออัฐิของพ่อกับแม่ครับ ยังไม่ได้น�าไปฝัง...และไม่มีเงินซื้อหิ้งมาวาง
          ด้วย...”
                อายูมุประนมมือหน้าโต๊ะตัวนั้นทุกเช้าและทุกคืนจึงเห็นจนคุ้นตาแล้ว แต่คนอื่น
                        ี
                                      ั
          มองอาจรู้สึกแปลกท่วางโถอัฐิไว้ในห้องท้งอย่างน้น อายูมุรีบร้อนอธิบายราวกับก�าลังแก้ตัว
                                            ั
                “ขอท�าความเคารพหน่อยได้ไหม” มาซามุเนะเอ่ยแล้วเดินตรงไปด้านหน้าโต๊ะ
                    ั
                                                                         ึ
                เขาน่งลงทับส้นเท้าโดยไม่รังเกียจเส่อซอมซ่อ จดจ้องรูปถ่ายของแม่อยู่ครู่หน่ง
                                           ื
          จากนั้นสั่นกระดิ่งและประนมมือ
                “ขะ ขอบคุณมากครับ...เอ่อ เดี๋ยวผมชงชาให้ เชิญทางนี้ครับ...”
                                         45
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52