Page 15 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 15
จี้เขอเฉียง
จี้ เ ข อ เ ฉี ย ง
ของหญิงสำวมำกทีเดียว
หำกตระกูลจูยังคงเป็นตระกูลจูเหมือนแต่ก่อน น้องชำยคงเป็นท ่ ี
รู้จักเล่ำลือกันไปทั่วสังคมเมืองหลวงเป็นแน่ ช่ำงน่ำเสียดำยจริงๆ!
จูเหยียนอว้ย่นมือออกมำลูบหัวเด็กชำยอย่ำงเอ็นดูและเสียดำย
ื
ี
แทน แม้ว่ำในควำมจริงแล้วนำงจะไม่ใช่พ่สำวแท้ๆ ของเขำ แต่หลังจำก
ี
ี
ู่
ึ
ื
อยด้วยกันมำกว่ำหน่งเดือนน้ นำงรู้สึกได้ถึงควำมเช่อใจและเคำรพรักจำก
ใจจริงท่น้องชำยมีต่อนำง อย่ำงน้อยเขำก็ไม่เคยคิดจะกินอ่มคนเดียว ม ี
ิ
ี
ของกินอะไรก็มักมำแบ่งให้นำงเสมอ
ี
ึ
ี
ั
ี
ี
ในโลกท่นำงไม่คุ้นเคยน้ นำงก็มีเพียงน้องชำยคนน้เท่ำน้นท่พ่งพำ
ได้
ั
“ใครบอกให้พวกเจ้ำมัวแต่เดินเอ่อยเฉ่อยกันอยู่ด้ำนหลังน่น? เดิน
ื
ื
เร็วๆ เข้ำ!” เสียงตะคอกหัวเสียดังลอยมำจำกด้ำนหน้ำขบวน
ื
ี
จูเหยียนอว้สะดุ้ง หันไปส่งสำยตำส่อสำรกับน้องชำย ท้งสองคน
ั
พร้อมใจแยกกันเดินกลับไปที่เดิมของตนในขบวน
ี
�
ิ
ั
หลังพลบค่ำขบวนเดินทำงเร่มต้งค่ำยพัก จูเซียงอว่อำศัยช่องโหว่
ั
ั
ี
แอบเอำซำลำเปำมำยัดให้นำงตำมท่สัญญำไว้ แม้ว่ำจะท้งเย็นท้งแข็งเพรำะ
เก็บมำสองสำมวัน นำงก็ยังกินอย่ำงมูมมำมด้วยควำมหิวโหยจนเกือบจะ
กัดถูกนิ้วตัวเอง
เห็นว่ำนำงกินอย่ำงเอร็ดอร่อย จูเซียงอว่ก็รู้สึกดีใจ ดึงมือนำงเบำๆ
ี
ื
ี
พลำงเอ่ยว่ำ “ท่ำนพ่ เม่อน้องอว่โตข้นจะต้งใจหำเงิน จะไม่ปล่อยให้ท่ำน
ั
ึ
ี
13
