Page 48 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 48

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 1
                                             ่
                                             ึ

          ร้านหรู
                เขาพยายามกลบเกลื่อนอาการประหม่าพลางเปดเมนูอย่างกล้าๆ กลัวๆ

                “ขอโทษที่ให้มาเป็นเพื่อนนะ แน่นอนว่าวันนี้ผมเลี้ยงเอง”

                “พูดอะไรน่ะครับ คนรักในไดอารีท้งอายุมากกว่าและมีฐานะ เขาไม่เคยให้คุณ
                                          ั
          ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายเลยไม่ใช่เหรอ? เพราะฉะนั้นผม...”

                “ตะ แต่คุณอุตส่าห์มาเป็นเพื่อน ผมจะให้จ่ายเงินได้ยังไง”

                ชิซุราอิพูดเสียงแผ่วพลางโน้มตัวไปข้างหน้าท่าทีหวาดวิตก
                  ั
                                                      ี
                “ง้นหารคร่งแล้วกันครับ การกินอาหารร้านโน้นร้านน้ผมเองก็ได้ศึกษาหาความร ู้
                        ึ
          ไปด้วย”
                                                    ึ
                นาคากามิเอ่ยรัว ฟังดูเป็นข้อเสนอแบบพบกันคร่งทางก็จริง แต่ชิซุราอิกลับรู้สึก
          เหมือนก�าลังโดนโน้มน้าวอยู่เลย

                เขาตอบกลับแม้ยังลังเลอยู่
                “งั้นหลังอาหารเราดื่มกาแฟด้วยกันนะ”

                “ครับ”

                ชายหนุ่มหรี่ดวงตาด้วยท่าทางดีใจก่อนเบนสายตากลับสู่เมนูอีกครั้ง
                “รู้ไหมว่าครั้งก่อนที่มาคุณกินอะไร?”

                “เหมือนจะเป็นคอร์สตามฤดูกาลนะ...”
                                                                      ้
                                   ื
                                                                 ู
                                                                      ี
                                   ่
                        ื
                ในไดอารีคอฤดูใบไม้ร่วงเมอสามปีก่อน ถ้าพิจารณาจากช่วงเวลา เมนตอนนน่าจะ
                                                     ื
                      ื
                                  ี
          แตกต่างกัน แต่เน่องจากมีคอร์สท่อาหารจานหลักเป็นเมนูเน้อคล้ายๆ กัน เขาจึงตัดสินใจ
          สั่งคอร์สนั้น
                ทั้งสองชนแก้วไวน์แดงกัน
                รู้สึกประหลาดชอบกล กินอาหารเย็นกับเจ้าของร้านกาแฟท่ตัวเองเป็นลูกค้า
                                                             ี
          ประจ�า แต่คงไม่มีอะไรแปลกประหลาดไปกว่าสูญเสียความทรงจ�าแล้วแหละ

                                         46
   43   44   45   46   47   48   49   50