Page 12 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 12

SUZUMIYA HARUHI ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ


                “เป็นไง ชุดนี้ สวยไปเลยใช่ม้า”
                ฮารุฮิยืดอกอย่างภูมิใจแบบเปล่าประโยชน์ ดูอารมณ์สดใสย่งกว่าสีสันของเส้อผ้า
                                                           ิ
                                                                       ื
          ที่สวมใส่อยู่และโปรยรอยยิ้มทุกองศา
                “ยูกิกับมิคุรุจังก็เหมือนกัน”
                                                     ี
                                     ี
                พลางโอบไหล่ของท้งสองคนท่ขนาบข้าง จริงอย่างท่ฮารุฮิพูด ยอดเย่ยมกระเทียม
                              ั
                                                                 ี
          ดองอย่าบอกใคร
                  ั
                  ้
                                                   ่
                                                   ี
                              ่
                              ึ
                                                       ่
                                                          ้
                                                    ุ
                                                ่
                ทงสามคนสวมชุดซงมอบความจรรโลงใจอยางทสด ตอใหไม่อวยมากเป็นพเศษ
                                                                       ิ
                                                                 ่
                                                                 �
          ก็เป็นเป้าสายตาของคนรอบข้าง ราวกับดาวไถท่ส่องประกายในท้องฟ้ายามคาคืนของฤด ู
                                            ี
                                             �
          หนาว โดยเฉพาะคุณอาซาฮินะ ถ้าจะมีบริษัททากิโมโนท่ไหนสักแห่งหวังเพ่มยอดขาย
                                                    ี
                                                                  ิ
                                      ึ
                                                          �
                                                  �
                                                          ่
          ถล่มทลายด้วยการเอารูปคุณอาซาฮินะข้นแผ่นพับแนะนาแก่ลูกค้ารารวยว่า “ขอให้ลูกสาว
          คุณได้ใส่ในงานพิธีจบการศึกษา” ก็ไม่แปลกอะไร เป็นเนื้อผ้าชั้นเลิศอย่างแน่นอน แต่คน
          ใส่เองก็เลิศไม่แพ้กัน ตรงที่ไม่ได้เสียงดังแบบฮารุฮิและไม่ได้เงียบกริบอย่างนางาโตะก็สม
          แล้วที่เป็นคุณอาซาฮินะ แต่มันสมแล้วตรงไหนผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
                “ใส่ขึ้นมากเลยครับ”
                โคอิซึมิท่อยู่ในชุดไปรเวทเหมือนกับผมชมเชยราวกับป้อยอก่อนจะเล่อนสายตา
                                                                  ื
                       ี
                                                 ุ
                                            ื
                                         ู
                                                                 ้
                                                              ้
                                                                      ั
                                                                      ่
                                                      ่
                                                  ิ
                                                            ี
                                                       ั
                      ้
                                  ื
                           ิ
                           ้
                   ้
          มาหาผม แลวแยมรอยยมแบบเคองๆ แตดเหมอนฮารฮจะไมสงเกตสหนาไรสาระนน ถา ้
                                        ่
          ผมตีความหนังหน้าน้นออกก็คงน่าขนลุกน่าดู ถ้าเป็นของคุณอาซาฮินะก็ว่าไปอย่าง แต่น ี ่
                         ั
          มันการปั้นหน้าของตัวผู้
                แต่พอโคอิซึมิส่งยิ้มอย่างมีเลศนัย ผมก็หันไปทางฮารุฮิทันที
                “คุณซึรุยะเลือกให้เหรอครับ”
                รู้สึกท่งท่ถึงขนาดจับพวกฮารุฮิแต่งชุดกิโมโนแขนยาวได้พอดีตัวขนาดน้ แต่
                                                                      ี
                       ี
                     ึ
                                      ื
          ก็มีความรู้สึกว่าถ้าเป็นขาน้นก็ไม่ใช่เร่องพิสดารอะไร น่นเพราะถ้าได้ขุดสวนดูอาจเจอ
                              ั
                                                   ั
          เหรียญทองคาโบราณแทนนาบาดาลก็ได้ เพราะอาศัยอยู่บ้านรวยๆ แบบน้นและม  ี
                                                                    ั
                               �
                               ้
                    �
          บานพักตากอากาศที่มีลานสกีอยูใกลๆ เรื่องจริงพวกเราหาคนก็เพิ่งกลับมาจากบานพัก
                                                                     ้
                                  ่
                                     ้
           ้
                                                    ้
                                                                        ื
                                             ี
                                        ื
          ตากอากาศน่นท่ได้รับเชิญกันไปฟรีๆ เม่อวานน้ด้วย มันช่างเป็นการออกค่ายท่มีเร่อง
                      ี
                                                                     ี
                   ั
          เหนื่อยใจใหญ่ ความทรงจ�านั้นยังคงใหม่อยู่ แต่บนรถไฟขากลับฮารุฮิพูดเรื่องชุดที่จะใส่
          ไปไหว้พระปีใหม่นั่นโน่นนี่ พอคุณซึรุยะได้ยินเข้าก็บอกว่า
                                         10
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17