Page 13 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 2
P. 13
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
ถอยออกไปจากห้อง เปิดโอกาสให้พวกเขาทั้งสองได้สนทนากัน
ครั้นภายในห้องเหลือเพียงแค่ทั้งคู่ เซวียนชิงรู้สึกกระอักกระอ่วน
เล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยอันใดกับอาลั่วในตอนนี้ดี ควรจะแสดงความ
ยินดีหรือปลอบใจดี?
เมื่อเทียบกันแล้วอาลั่วกลับไม่ต้องว้าวุ่นใจเช่นนี้ เพราะว่าตอน
กลางวันเอ่ยวาจามิได้อยู่แล้ว
พอลมหายใจของอาลั่วสงบมั่นคงลงแล้ว เขาก็เดินเข้าไปใกล้ข้างกาย
ของเซวียนชิง หลังจากมองดูชามกระเบื้องเคลือบอันว่างเปล่าบนโต๊ะแวบหนึ่ง
เขาก็นั่งลงที่ขอบเตียง กุมมือเซวียนชิงขึ้นมาบีบเบาๆ ต่อมาจรดจุมพิตลงที่
ริมฝปากของเขาสองสามที
นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน? ขอโทษหรือ?
เซวียนชิงท�าความเข้าใจได้เพียงเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงคลี่ยิ้มออกมา
เบาๆ หลังจากนั้นตอบกลับไปว่า “ข้าไม่เป็นไร เจ้าต่างหาก...อย่าเศร้าโศก
เสียใจเกินไปนัก เรื่องของแม่นางหวั่นเยวี่ย...ก็อย่าคิดมากไปเลย”
อาลั่วเข้าใจความหมายของเขาจึงพยักหน้าเล็กน้อยถือเป็นการตอบรับ
ครั้นเห็นว่าเขาไม่มีท่าทีโกรธเคืองหรือว่าเศร้าซึม เซวียนชิงก็แอบ
เบาใจลง “เจ้าอายุยังน้อย ต่อไปยังต้องพบเจอเรื่องต่างๆ อีกมาก ปลงให้ตก
เสียบ้าง เจ้าเป็นพ่อคนแล้วมิใช่หรือ?”
พอเอ่ยถึงลูกน้อย เซวียนชิงก็ได้เห็นสีหน้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนบน
ใบหน้าของอาลั่ว เฉยชาทว่าเปยมล้นด้วยความรู้สึก หนักแน่นทว่าอ่อนโยน
นั่นเป็นสีหน้าท่าทางของผู้ที่เป็นพ่อแม่คนเท่านั้นถึงจะมี
11
