Page 11 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 2
P. 11

à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
                                                                à«‹ÍËÃ
                   เรื่องนี้ปุบปบกะทันหันเกินไป ดังนั้นเหล่าข้ารับใช้ในตอนนั้นจึงต่าง
            งานยุ่งกันจนมือไม้เป็นระวิง
                   เป็นเช่นนี้ก็มิใช่เรื่องแปลก เพราะว่ามีเรื่องเกิดขึ้นตั้งมากมาย ไม่ว่า

            จะคิดค�านวณดูอย่างไรหวั่นเยวี่ยกับลูกก็ส�าคัญกว่า ทว่าหลังจากนั้นวาจาของ

            แม่นมกลับท�าให้เซวียนชิงตะลึงอึ้งงันไปอย่างแท้จริง

                   เด็กคลอดออกมาในเช้าตรู่ของวันถัดมา เป็นดรุณีน้อย เดิมทีควรเป็น

            เรื่องที่ควรจะเฉลิมฉลองยินดี แต่ว่าผ่านไปไม่กี่วัน งานมงคลก็กลับกลายเป็น
            งานศพ

                   ว่ากันว่าหวั่นเยวี่ยตกใจเสียขวัญจนคลอดก่อนก�าหนด เดิมทีร่างกาย

            ของนางก็มิได้แข็งแรงสมบูรณ์อยู่แล้ว หลังจากคลอดบุตรอาการก็ยิ่งย�่าแย่ลง
            ทุกวันๆ อาลั่วใช้สมุนไพรชั้นเลิศทั้งหมดที่มีอยู่ในคฤหาสน์ก็มิอาจช่วยชีวิต

            นางเอาไว้ได้ สุดท้ายลูกน้อยอายุยังไม่ทันครบเดือน นางก็ลาจากโลกนี้ไปแต่

            เยาว์วัย ช่างน่าเสียดายจริงๆ

                   แม่นมพูดจบก็พลันถอนหายใจ เซวียนชิงมองดูนาง ในใจมีความรู้สึก

            มากมายผสมปนเปกันไปหมด
                   ตอนนี้ตนเองรอดชีวิตกลับมาได้ แต่ว่าหวั่นเยวี่ยกลับจากไปทั้งที่อายุ

            ยังน้อยเช่นนี้ สวรรค์ช่างกลั่นแกล้งกันโดยแท้ อาลั่วคงจะสภาพจิตใจย�่าแย่

            มากเป็นแน่ เด็กน้อยเองก็น่าสงสาร เพิ่งจะเกิดมาก็ไร้มารดาเสียแล้ว ต่อไป
            เกรงว่า...

                   “เฮ้อ...” ความรู้สึกอันสลับซับซ้อนแปรเปลี่ยนเป็นเสียงถอนหายใจ

            ยาวๆ เซวียนชิงซึ่งนอนอยู่บนเตียงลูบก�าไลข้อมือที่อาลั่วมอบให้ตนเองอย่าง

                                                                       9
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16