Page 38 - อ่านฟรี! Security Blanket ห่มรักที่พักใจ
P. 38
ชีวิตของพวกเราถูกถักทอดวยเสนดาย
แตมีทั้งเสนที่ดีและเสนที่แยปะปนกันไป
ที่นั่งข้างคนขับของมันสะนั้นเหมาะแก่การนอนหลับ เพราะหลังกล่าวค�าว่า “ราตรี
สวัสดิ์” ไป มันสะก็ไม่ชวนคุยอีก ลืมตาครั้งหน้าก็ถึงที่หมายแล้ว สบายจะตาย
“...คานาเอะ คานาเอะ”
ตอนที่เขาถูกสะกิดไหล่จึงนึกว่าถึงโตเกียวแล้วแท้ๆ
“มือถือดังแน่ะ”
“...ช่างสิ ปล่อยมันดังไป”
เขาหลับตาลงอีกครั้งเป็นเชิงบอกว่าอย่าปลุกฉันแค่เพราะโทรศัพท์ดัง
“มันดังไม่หยุดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ อาจเป็นริวจังก็ได้”
คานาเอะลืมตาขึ้นทันควันแล้วรีบหยิบมือถือออกจากกระเปา เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึ
เมื่อมองดูสายเรียกเข้าก็ขมวดคิ้วมุ่น โทคาอิ คุนิโอะ โทคาอิ คุนิโอะ...ขณะที่เขา
เลื่อนหน้าจอที่มีชื่อนี้เรียงเป็นพืด มือถือก็ดังขึ้นอีกรอบ อยากจะไม่รับสายอยู่หรอก แต่
หากท�าอย่างนั้นก็คงโทรมาใหม่ คานาเอะเดาะลิ้นแล้วกดรับสาย
‘คุณคานาเอะโกหก’
เปิดประโยคค�าแรกก็มาแบบนี้ เขาพอจะเดาได้อยู่แล้ว แต่ก็ถามกลับไปว่า “เรื่อง
อะไร”
‘ผมได้ยินจากมิยะแล้วนะ เพราะคุณบอกว่าจะไปโตเกียวคนเดียวผมถึงยอมตัดใจ
ได้แท้ๆ ท�าไมพอถึงวันจริงถึงไปกับมันจังล่ะ แบบนั้นก็ไม่ต่างจากแพลนเดตขับรถเล่น &
ค้างคืนในโตเกียวเลยสิ เป็นแผนการชั่วร้ายของมันจังแน่ๆ หลอกฉวยโอกาสแบบนี้ขี้โกง
36
