Page 32 - อ่านฟรี การขอแต่งงานของท่านเคานท์กำมะลอ 7
P. 32
การขอแต่งงานของท่านเคานท์ก�ามะลอ
“เสือขาว หนึ่งในสัตว์เทพทั้งสี่ สุดยอดเลยใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ?”
ชุดตุ๊กตาที่แอบสั่งท�าตัวนี้ไม่ได้หามาได้ง่ายๆ เส้นขนสีขาวบริสุทธิ์เรียง
ปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า ลายเส้นสีด�าพาดผ่านแลดูน่าเกรงขาม ตอนเฟร็ดเจอ
รูปวาดในร้านหนังสือขายของแปลกในเมือง หัวใจของเขาพลันเต้นกระดอน ดูเหมือน
วีลฟรีทเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน แก้มเจ้าชายกลายเป็นสีแดงระเรื่อขณะวิ่งถลา
เข้ามาใกล้ พระองค์พินิจพิเคราะห์ชุดเสือขาวไม่วางตา แล้ววางพระหัตถ์ไว้ที่คาง
พลางพยักหน้าหงึกๆ
“นี่มัน.... ดีมาก! ทั้งการเรียงตัวของเส้นขน และความฟูฟ่อง.... สุดยอด
เลย....!”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท ว่าแต่ท�าไมฝ่าบาทถึงได้กริ้วเสียขนาดนั้น?”
เมื่อเห็นว่าอารมณ์เริ่มดีขึ้นแล้วเฟร็ดจึงถามจู่โจมเข้าประเด็นทันที เจ้าชาย
ขมวดคิ้วก่อนพ่นลมหายใจออกทางจมูก
“ก็รูดี้น่ะสิ เอะอะโวยวายหาว่าฉันเป็นเด็กอมมือ คนไร้มารยาท!”
“โอ้ว?”
เนื่องจากมิเรย์กลับหอพักอัศวินไปแล้ว เจ้าชายจึงให้รูดี้คอยติดตามดูแล
มิเรย์อย่างใกล้ชิด แน่นอนว่าไม่ได้ท�าให้เปล่าๆ พระองค์ต้องยอมท�าสัญญาซื้อขาย
สินค้าหายากฉบับใหม่กับรูดี้ แต่นั่นถือเป็นงานอดิเรกส่วนพระองค์อยู่แล้ว เจ้าชาย
จึงไม่เสียดายกับจ�านวนเงินที่จ่ายออกไป
“ฉันถามรูดี้ว่าท�าไมถึงช่วยรัดฟอร์ดมากขนาดนี้ ไม่อยากเชื่อเลย รู้ไหม
ว่ายัยนั่นตอบว่าอะไร ถ้ารัดฟอร์ดได้บัลลังก์ ตนจะขอเป็นชู้รักรับเบี้ยเลี้ยงจาก
ท้องพระคลัง จะเก็บเงินไปท�าศัลยกรรม! เพราะการรักษาความงามให้คงอยู่ตลอด
กาลนั้นจ�าเป็นต้องใช้เงินจ�านวนมหาศาล! ถ้าไม่มีผลตอบแทนก็ไม่คุ้มค่าที่ลงแรง
ช่วยสิ ไม่มีใครช่วยด้วยใจบริสุทธิ์โดยไม่หวังอะไรตอบแทนหรอก ถ้ามีคนแบบนั้น
ให้สงสัยได้เลยว่าต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ....! พอได้ยินแบบนั้นฉันก็ของขึ้น ตะคอก
ใส่รูดี้ไปว่าความคิดชั่วร้าย ฉันล่ะเกลียดพวกผู้ใหญ่ที่สุด”
“อ๋อ.... รูดี้เลยตอกกลับใส่ฝ่าบาทว่าเป็น ‘เด็กอมมือ’ หรือพ่ะย่ะค่ะ”
“ก็ใช่น่ะสิ รูดี้บอกว่ารัดฟอร์ดเขารู้อยู่แล้ว ทั้งๆ ที่รู้แต่ยังใช้ให้ท�าโน่นท�านี่
30
