Page 29 - อ่านฟรี การขอแต่งงานของท่านเคานท์กำมะลอ 7
P. 29
Mimori SEIKE
ท่านเคานท์ถูกโจรลักพาตัวไปกลางงานเลี้ยง
“น้องสาวแสนสวยน่ารักเรียบร้อยอ่อนหวานของฉันต้องมาเผชิญกับ
เหตุการณ์เช่นนั้น.... พวกเจ้าทุกคนเตรียมหัวหลุดจากบ่ากันได้เลย!”
โครม เพล้ง หลังสิ้นสุดเสียงตะคอก เสียงอะไรบางอย่างแตกก็ดังตามมา
ติดๆ สงสัยคงบันดาลโทสะจนเผลอไปชนอะไรบางอย่างเป็นแน่ เฟร็ดหรือท่านเคานท์
เบลุนฮัลท์ตัวจริงซึ่งแอบฟังอยู่ห้องข้างๆ ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความ
เอือมระอา
“เฮ้อ ฝ่าบาทก็เล่นใหญ่เกินไป เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นผู้ชาย
เจ้าอารมณ์กันพอดี”
เฟร็ดอุตส่าห์รักษาภาพลักษณ์ไม่ให้โดนวิพากษ์วิจารณ์ในเชิงลบมาโดย
ตลอด แต่จะออกไปห้ามก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาคือมิเรย์ บุตรสาวของท่านดยุค
เบลุนฮัลท์ซึ่งก�าลังนอนหลับพักผ่อนจากอาการเสียขวัญที่ถูกลักพาตัวไป
“ไม่ควรพูดจากับคนใหญ่คนโตของประเทศเช่นนี้เลย แบบนี้ผมก็กลายเป็น
ท่านเคานท์ไร้ซึ่งชั้นเชิงน่ะสิ? ถ้าเป็นผมนะ ผมจะไม่ตวาด ใช้วิธีกดดันนิ่งๆ แบบ
กัดไม่ปล่อยสนุกกว่าตั้งเยอะ”
เมื่อคืนเจ้าชายบรรทมท่ามกลางขวดเหล้า แถมยังปล่อยให้มิเรย์กลับ
หอพักอัศวินไปอย่างง่ายดาย ทั้งๆ ที่อุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่นี่เพื่อตามมิเรย์กลับไป
อัลเทมาริสแท้ๆ แสดงว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจนต้องหาที่ระบายเป็นแน่ ถึงจ�าเป็น
ต้องกดดันฝ่ายเซียรันก็เถอะ แต่นี่ไม่ใช่การแสดงอันสมจริงแล้ว เรียกว่าโมโหแล้ว
พาลมากกว่า
เฮ้อ จริงๆ เลย เฟร็ดส่ายศีรษะขณะวางถ้วยชาลงบนโต๊ะด้วยท่วงท่าสง่างาม
“....แองเจลิก้า ลงโทษเขาแค่นี้พอแล้วหรือยัง?”
หญิงสาวนามแองเจลิก้าซึ่งก�าลังขยับปากกามือเป็นระวิงอยู่ข้างหลังเงยหน้า
ขึ้นพรวดประหนึ่งเพิ่งตื่นจากภวังค์
“อ๊ะ ขอประทานโทษค่ะ บังเอิญว่าใบหน้าซูบซีดของท่านปุโรหิตยามถูก
จับกุมกระแทกใจของฉันมากกว่าที่คิด.... พอเห็นว่าต้องจากกันแล้วจึงไม่สามารถ
ทัดทานความปรารถนาอันแรงกล้าได้ ต้องจดบันทึกไว้อย่างละเอียดไม่ให้ตกหล่น
27
