Page 19 - อ่านฟรี มายาพันธกานต์ 2 (เล่มจบ)
P. 19

เฟิงน่ง





                   ไป๋เส้าฉิงกัดริมฝีปากล่าง จากนั้นก็หันกลับไปถาม “เพลิงไหม้ที่โม่เทียนหยา
            นั้นผู้ใดเป็นผู้กระท�า แล้วเหล่าคนรับใช้บ้านสกุลเฟิงเล่า”

                   “ผู้ใดจะรู้ว่าผู้ใดเป็นผู้กระท�า คนรับใช้บ้านสกุลเฟิงก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นแม้สัก
            คนเดียว คาดว่าจะถูกไฟคลอกตายไปแล้วกระมัง!” สวีฝูขมวดคิ้ว ถอนหายใจอย่าง
            วางมาด “เฮ้อ สองสามปีมานี้ยุทธภพไม่สงบจริงๆ สี่สกุลใหญ่แห่งยุทธภพนั้น

            สกุลไป๋ดับสูญสิ้นเป็นล�าดับแรก นี่ก็ถูกเพลิงเผาวอดวายเช่นกัน ไม่ถึงหนึ่งปีก็ถึง
            คราวสกุลเฟิงบ้างแล้ว ได้ยินว่านี่ล้วนเป็นลูกเล่นของลัทธิคุณธรรมทั้งสิ้น ไม่แปลกใจ

            ว่าเดิมสี่สกุลใหญ่ก็ไม่ขอยืนฝั่งเดียวกับลัทธิมารนี้แต่แรกแล้ว” เขาจงใจโน้มตัวเข้ามา
            ให้ดูลึกลับแล้วเอ่ยเสียงต�่า “ดังนั้นสกุลซือหม่าจึงผูกดองกันกับสกุลสวีอย่างไรเล่า
            นั่นก็เพื่อร่วมมือกันต่อกรกับลัทธิคุณธรรม”

                   ไป๋เส้าฉิงพยักหน้าอย่างจิตใจไม่อยู่กับตัวนัก เขาเข้าสู่ภวังค์ความคิด
                   เพลิงไหม้ครั้งใหญ่ที่สกุลไป๋นั้นเขาเป็นผู้ก่อขึ้นเองกับมือ ไม่มีผู้ใดล่วงรู้
            เรื่องราวภายนอกภายในอย่างกระจ่างไปกว่าเขา แต่เหตุใดโม่เทียนหยาจึงถูกไฟเผา

            เล่า ไม่น่าจะเป็นลัทธิคุณธรรมไปได้ เพราะเฟิงหลงก็คือเจ้าลัทธิคุณธรรมเองแท้ๆ
                   “เฟิงหลงนั้น...หายไปโดยไร้ข่าวคราวแม้สักน้อยหนึ่งจริงหรือ”
                   “หากมีข่าวคราวก็คงเผยออกมาในยุทธภพเสียนานแล้ว” สวีฝูคาดเดา “ข้า

            คาดแปดส่วนว่าเขาคงถูกผู้ใดสังหารไปแล้ว มิเช่นนั้นผู้ใดจะกล้าเผาโม่เทียนหยา
            ของเขาได้เล่า สกุลเฟิงคือสุดยอดแห่งยุทธภพนะท่าน! เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือลัทธิ

            คุณธรรมซึ่งต้องการแสดงตัวอย่างให้เป็นที่ประจักษ์แก่ยุทธภพเป็นแน่” เขาแค่นเสียง
            หนักคราหนึ่ง
                   ไป๋เส้าฉิงกวาดสายตามองสวีฝูผ่านๆ ในใจรู้สึกคล้ายตนมองข้ามบางอย่าง

            ไป คล้ายในทะเลสาบหัวใจมีบางอย่างซ่อนอยู่ ทว่าถูกผืนน�้ากั้นแยกจนสลัวราง
            ไม่อาจพูดออกมาให้ชัดเจนได้

                   เขาขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ค�าว่าเฟิงหลงสองตัวอักษรนี้คล้ายปักอยู่
            ในใจก็มิปาน เพียงแตะต้องเบาๆ ก็รู้สึกเจ็บๆ หายๆ ไป๋เส้าฉิงจึงตัดสินใจวางเรื่อง

                                                                      17
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24